Na een onderbreking van drie weken, waarin met het ongeluk van Jules Bianchi en het bijna-faillissement van Caterham en Marussia vooral de schaduwzijde van de Formule 1 in de schijnwerpers stond, is het nu gelukkig weer tijd om te racen. Het Circuit of the Americas is voor de derde keer het decor voor de Grand Prix van Amerika.
Het circuit
Het parcours in Austin komt, net als zo’n beetje alle nieuwe en gerenoveerde circuits de afgelopen vijftien jaar, uit de koker van race-architect Hermann Tilke. In tegenstelling tot sommige andere circuits van de Duitser, waarvan boze tongen beweren dat ze fantasie- en sfeerloos zijn, was het Circuit of the Americas na de eerste race in 2012 direct enorm populair bij de coureurs en de fans. “Het is het beste nieuwe circuit, Austin is oprecht mijn favoriete race”, jubelt Daniel Ricciardo.
De piste kent veel hoogteverschil en bestaat vooral uit snelle, technische doordraaiers, die in de tweede sector worden onderbroken door een recht stuk van een kilometer lang. Voor de afstelling van de auto’s zal het dus cruciaal zijn om de perfecte balans te vinden tussen de hoge downforce die vereist is voor de snelle bochten, en een lage luchtweerstand voor een maximale topsnelheid.
Tilke heeft zich bij het ontwerp overigens merkbaar laten inspireren door beroemde bochten uit bestaande circuits: de bochten drie tot en met zes lijken precies op de Becketts-Maggotts-combinatie op Silverstone, en na het lange rechte stuk ligt een variant op het Motodrom op Hockenheim, waarna de coureurs in een gespiegelde kopie van de beruchte Turn 8 van Istanbul Park terecht komen.
Historie
In de geschiedenis van de Formule 1 geen gebrek aan pogingen om voet aan de grond te krijgen in oval-tempel Amerika. Van 1950 tot 1960 maakte de Indy 500 deel uit van het wereldkampioenschap, maar dat was een wassen neus: in tien jaar tijd deed welgeteld één Formule 1-coureur mee aan de beroemde race.
Niet minder dan acht verschillende circuits acteerden in de decennia daarop als gastheer van de Amerikaanse Grand Prix. Races op Sebring en Riverside waren rond 1960 éénmalige gebeurtenissen, terwijl het populaire Watkins Glen in 1981 te onveilig werd bevonden en van het programma verdween. In de jaren ’80 stond een hele reeks hoekige, betonnen stratencircuits op de kalender – in 1982 zelfs drie tegelijk. De Formule 1 probeerde het in Long Beach, Dallas, Detroit, Las Vegas en Phoenix, maar geen van de races aldaar was erg succesvol.
De volgende poging op Amerikaanse bodem was in 2000, met een terugkeer naar Indianapolis. Dit keer reed de Formule 1 op een eigen circuit, dat deels gebruik maakte van de kombaan, en deels van een nieuw circuit in het
infield. De wedstrijd leek een blijvertje, maar na het Michelin-debacle van 2005, toen er slechts zes auto’s startten, was het snel gedaan met de race. In 2012 maakte de Grand Prix in Austin zijn entree op de kalender.
Ayrton Senna voert het veld aan vlak na de start in Phoenix in 1991
Vorig jaar
Austin is op 17 november 2013 het decor van de voorlaatste race van het kampioenschap, maar van spanning is dan al lang geen sprake meer. Sebastian Vettel is twee races eerder in India al kampioen geworden, en laat er ook in Amerika geen gras over groeien. Met speels gemak rijdt hij vanaf poleposition naar de overwinning – zijn achtste op rij, waarmee hij Michael Schumacher passeert in de recordboeken.
Achter de Duitser is het Romain Grosjean die er in de dan nog competitieve Lotus met de tweede plaats vandoor gaat, nadat hij op zijn zachte banden een race lang de Red Bull van Mark Webber achter zich heeft gehouden. Voor de rest gebeurt er, op een crash in de eerste ronde van Adrian Sutil, vrijwel niets. Er wordt niet veel ingehaald, en de top-4, gecompleteerd door Lewis Hamilton, rijdt bijna de volledige race in dezelfde rangorde zijn rondjes.
Dit jaar
Hot item is in Austin het aantal deelnemers, of beter: het gebrek eraan. Voor het eerst sinds de Grand Prix van Monaco in 2005 staan er komende zondag niet meer dan 18 auto’s op de grid. Caterham en Marussia kampen allebei met grote financiële problemen, staan onder curatele, en hebben van Formule 1-baas Bernie Ecclestone toestemming gekregen in Amerika en Brazilië verstek te laten gaan.
Het is goed mogelijk dat de afwezigheid van de twee noodlijdende renstallen gevolgen zal hebben voor de kwalificatieprocedure. Volgens de regels moeten er na Q1 nog zestien auto’s in competitie zijn, wat zou betekenen dat er in Austin slechts twee auto’s af zouden vallen na de eerste kwalificatiesessie – spectaculair is anders. Er wordt dan ook gesproken over aan aangepast format, waarbij in Q1 en Q2 telkens vier auto’s afvallen.
De racestewards worden op het Circuit of the Americas versterkt door oud-coureur Derek Warwick, die opnieuw de rol van
driver steward zal vertolken. De Brit neemt daarbij zijn ervaring uit 147 Grands Prix, voor onder meer Lotus en Renault, mee. Bandenleverancier Pirelli brengt de middelste twee bandencompounds, de mediums en de softs, mee naar Amerika.
In de spotlights
Vrijdagmiddag om vier uur zullen alle ogen wederom gericht zijn op Max Verstappen, die dan zijn tweede vrije training in de Toro Rosso van Jean-Éric Vergne mag afwerken. In tegenstelling tot een paar weken geleden in Japan, toen hij na de training gelijk terug naar Europa moest, blijft Verstappen in Austin het hele weekend bij het team. De Nederlander verheugt zich op zijn kennismaking met het circuit: “Ik heb me in de simulator voorbereid. Het lijkt me een leuk circuit met interessante bochten, zoals de eerste waar je blind moet insturen.”
Daarnaast wordt de strijd aan het kampioenschapsfront natuurlijk hervat. Lewis Hamilton heeft met zijn zegereeks in Italië, Singapore, Japan en Rusland een gat van zeventien punten geslagen naar teamgenoot en aartsrivaal Nico Rosberg. Hamilton hoopt zijn voorsprong uit te breiden, maar het zal niet de eerste keer dit seizoen zijn als de Brit in Texas slachtoffer wordt van de mechanische pechduivel, of een akkefietje met Rosberg. Kortom, het gevecht ligt volledig open.
