Ik heb het allemaal een plek kunnen geven. Wat dat betreft gaan dan soort dingen erg snel in de autosport. Dag bij dag begon ik me beter en beter te voelen en na een volle week, kon ik ook weer met een positieve blik vooruit kijken. Dat moet ook wel, want in een dip blijven zitten heeft geen zin. Ik heb nu zoiets van: de beuk erin, op naar het volgende project.
Dat volgende project wordt hopelijk Formule 1. Er zijn een paar goede gesprekken gaande en mijn management is heel druk bezig om een stoeltje te bemachtigen. We gaan er vol voor, maar het zal nog wel even duren voor we duidelijkheid hebben. Het Formule 1-seizoen is immers nog volop bezig.
Dat geeft mij ook even de kans stoom af te blazen. Dat is lekker hoor, als even niets moet. Het is niet zo dat ik me te buiten ga aan de McDonalds, maar ik moet wel toegeven dat ik de afgelopen twee weken slechts één keer getraind hebt. Ik ben ook druk geweest. Ik ben naar Valencia gegaan, heb mijn appartement leeg geruimd en ben de auto terug naar huis gereden.
Daarvoor ben ik ook nog even bij het team langs geweest. Het is natuurlijk niet zo dat je na zo’n lang intensief seizoen opeens van de radar verdwijnt. We hebben zo veel mee gemaakt en hebben nog regelmatig contact. En hoewel ik mijn appartement heb opgezegd, zoek ik ze over een paar weken misschien wel weer op om een weekje te trainen.
Ik ben sowieso met spullen aan het sjouwen geweest, want Denise en ik zijn tijdelijk bij haar moeder ingetrokken. We woonden in Utrecht maar hebben nu een huis op het oog in de buurt van Ede en Oosterbeek. Ik kijk er wel naar uit om daar samen met z’n tweeën te gaan wonen. Ik ben natuurlijk zo veel weg geweest dit jaar. De omgeving daar is bovendien erg mooi.
Ik ben van plan om in oktober weer volgas te gaan trainen. Daarvoor zoek ik een fietsclubje waarmee ik af en toe kan afspreken om samen op pad te gaan. Dat traint toch een stuk fijner. Dus als je in de buurt woont, deel uitmaakt van een fietsgroepje of zelf regelmatig fietst, stuur me dan via Twitter een berichtje.
Tot die tijd neem ik het er nog even van. Zo heb ik al een paar keer met vrienden afgesproken en gaan stappen in Amsterdam. En ja, dan drink ik ook wel een biertje. Je moet genieten van het leven: je leeft immers maar één keer. Wat dat betreft heeft de dood van Christian Bakkerud me wel aan het denken gezet. Hij is bij een auto-ongeluk om het leven gekomen. Ik ben daar erg van geschrokken, we zijn immers even oud. We zijn twee jaar teamgenoten geweest en het was zo’n lieve jongen.
Zo zie je maar hoe het leven soms kan lopen. Het kan gekke dingen voor je in petto hebben, kortom geniet ervan en haal eruit wat erin zit!
