Het GP2-kampioenschap is beslist in het voordeel van Grosjean. Het is niet anders. Tuurlijk is ie verdiend kampioen, maar het heeft hem een paar keer heel erg meegezeten en mij niet. Ik weet wel, geluk dwing je af, maar je kunt niet aan alles iets doen. Dit weekend was er weer een schoolvoorbeeld van. Ik wist van tevoren dat het moeilijk zou worden voor de titel gezien de voorsprong van Grosjean. Maar zolang het niet beslist is geef je natuurlijk niet op.
Bij de vrije training zat ik er goed bij, maar helaas had ik in de kwalificatie een slechte set banden. De eerste was oké en toen stond ik nog vijfde, maar op de tweede set was ik langzamer, terwijl de baan sneller was. Ik vertrok als tiende, aan de linkerkant. Die was nat, dus de mensen die aan de rechterkant startten kwamen beter weg. Maar bij het remmen voor La Source had ik die plekken alweer teruggepakt. Maar toen kreeg ik een stoot van Guttierez en kwam ik op het natte kunstgras.
Dan is er geen houden meer aan. Dan zullen mensen wel weer zeggen dat ik niet aan de buitenkant had moeten zitten omdat je daar kwetsbaarder bent. Dat is misschien wel zo, maar je kunt niet zomaar even naar de binnenkant sturen in een vol startveld. Heel jammer, want de auto was goed. Ik was een wing-endplate kwijt, maar was in het begin toch de snelste man op de baan.
Mijn pitstop was echt top getimed en dat leverde me ook weer een paar plekken winst op. Dan lig je twaalfde. Er zijn een hoop plekken op Spa waar je in kunt halen, dus vier plekken winst en je hebt de poleposition voor de volgende dag. Kun je nog iets van het weekend maken. Maar achter de safetycar kreeg ik niet voldoende temperatuur in de motor, waardoor hij in de safety-mode schoot. Dan kun je alleen nog maar heel langzaam rijden, langzamer nog dan de safetycar. Meer rijders hadden er last van. Dat kostte me een extra stop om tape op de radiators te plakken zodat er minder lucht binnenkwam.
En vervolgens knalt Gonzalez vol bij me achterin. Kijk, dat iemand een keer verrast wordt en een klein tikje geeft, dat kan gebeuren. Maar ik reed best snel en dan komt ie vol achterin zetten. Ik heb een knots van een whiplash! Linksachter was de auto beschadigd, daardoor moest ik hem aan de kant zetten.
Op zondag wist ik dat het lastig zou worden vanaf de achttiende plaats. Mijn start was super, straks langs de pitmuur, en ik won meteen zes plekken. Helaas raakte ik een andere auto in de eerste bocht en beschadigde ik opnieuw mijn voorvleugel. Gauw vergeten dit weekend.
Ik sta gelukkig nog steeds tweede in het kampioenschap. Als ik daar eindig, heb ik het goed gedaan. En de laatste paar jaar zijn de eerste twee of drie in het kampioenschap altijd doorgestroomd naar de Formule 1. Op het mentale vlak, in mijn manier van voorbereiden, het leven voor de sport, heb ik opnieuw stappen gezet. Het talent heb ik, de manier waarop ik met de auto omga was altijd al goed. Ik ben misschien wat ouder dan de andere coureurs die denken kans te maken. Maar ik ben altijd al een laatbloeier geweest. Kampioen of niet: mijn plan voor volgend jaar is niet veranderd: ik wil de Formule 1 in!
