Zandvoort: An inconvenient Truth
De beste stuurlui staan aan wal. Met die volkswijsheid in mijn achterhoofd besloot ik mij onlangs in te schrijven voor de coureursopleiding van de Rensportschool Zandvoort.
Ho! De instructeur grijpt zich vast aan de rolkooi van mijn felgele Seat Ibiza. Plaats van handeling: de Kumho-bocht op Circuit Park Zandvoort. Ik heb zojuist de snelle rechterbocht ingestuurd. Het is twee graden Celsius en het heeft net gehageld. Vorige week was het droog en toen ging het hier lekker, volgas in de vierde versnelling. Nu niet. Ik ga te hard, laat het gas te snel los waardoor de achterkant van de Ibiza uitbreekt. Remmen of gasgeven? Als je remt zit je altijd goed, maar door vol op het gas te blijven en flink tegen te sturen moet het in theorie ook lukken. Mijn instructeur houdt zich nu met twee handen vast, maar geeft geen krimp. In volle drift glijden we over het asfalt, totdat ik een opdrogende plek raak, de achterwielen weer grip krijgen, de auto een zwieper naar links maakt omdat de voorwielen nog de verkeerde kant opwijzen en we achterstevoren in de grindbak tot stilstand komen. De instructeur schatert het uit. ,,Leuk geprobeerd. Ik dacht; ik laat hem maar, want ik weet niet wat jij allemaal kan met een auto”, grinnikt hij. Het antwoord heb ik zojuist gegeven. Niet zo gek veel bijzonders. Later die middag vergis ik me in de Renaultbocht, waar de kerbstones te hoog zijn om eens lekker af te snijden. Voor de tweede keer ga ik achterstevoren. Met een Houdini-achtige souplesse wring ik me uit mijn zespuntsgordel als de instructieauto stopt. Het raampje gaat open. Het is de onmiskenbare grijns van Porsche Supercup- en WTCC-coureur Jaap van Lagen. In zijn vrije weekenden klust Jaap bij als race-instructeur bij de Rensportschool. Het valt niet meer te ontkennen: ik ben op grootse wijze door het ijs gezakt. Tijdens Grand Prix-weekends praat ik met Jaap weleens over bandenspanningen en camber-afstellingen. Nu weet hij dus hoeveel verstand ik er écht van heb. ,,Gaat ‘ie lekker, Mischa? Het circuit is dié kant op hoor.” Een paar dagen later stuur ik Jaap een SMS-bericht. Ergens op internet las ik dat hij op Zandvoort een gloednieuwe Audi CR8 op zijn dak gelegd heeft. Hij kon er niets aan doen, zo bleek later. Er was iets mis met de remmen ,,Leuk, zo’n salto”, SMS ik treiterig. ,,Ga je ons dat ook nog leren?” Het antwoord kwam snel. ,,Zoiets vereist zeer veel kunde. Daar ben jij nog lang niet aan toe.” Ik kruip maar weer onder een grote steen.
Ho! De instructeur grijpt zich vast aan de rolkooi van mijn felgele Seat Ibiza. Plaats van handeling: de Kumho-bocht op Circuit Park Zandvoort. Ik heb zojuist de snelle rechterbocht ingestuurd. Het is twee graden Celsius en het heeft net gehageld. Vorige week was het droog en toen ging het hier lekker, volgas in de vierde versnelling. Nu niet. Ik ga te hard, laat het gas te snel los waardoor de achterkant van de Ibiza uitbreekt. Remmen of gasgeven? Als je remt zit je altijd goed, maar door vol op het gas te blijven en flink tegen te sturen moet het in theorie ook lukken. Mijn instructeur houdt zich nu met twee handen vast, maar geeft geen krimp. In volle drift glijden we over het asfalt, totdat ik een opdrogende plek raak, de achterwielen weer grip krijgen, de auto een zwieper naar links maakt omdat de voorwielen nog de verkeerde kant opwijzen en we achterstevoren in de grindbak tot stilstand komen. De instructeur schatert het uit. ,,Leuk geprobeerd. Ik dacht; ik laat hem maar, want ik weet niet wat jij allemaal kan met een auto”, grinnikt hij. Het antwoord heb ik zojuist gegeven. Niet zo gek veel bijzonders. Later die middag vergis ik me in de Renaultbocht, waar de kerbstones te hoog zijn om eens lekker af te snijden. Voor de tweede keer ga ik achterstevoren. Met een Houdini-achtige souplesse wring ik me uit mijn zespuntsgordel als de instructieauto stopt. Het raampje gaat open. Het is de onmiskenbare grijns van Porsche Supercup- en WTCC-coureur Jaap van Lagen. In zijn vrije weekenden klust Jaap bij als race-instructeur bij de Rensportschool. Het valt niet meer te ontkennen: ik ben op grootse wijze door het ijs gezakt. Tijdens Grand Prix-weekends praat ik met Jaap weleens over bandenspanningen en camber-afstellingen. Nu weet hij dus hoeveel verstand ik er écht van heb. ,,Gaat ‘ie lekker, Mischa? Het circuit is dié kant op hoor.” Een paar dagen later stuur ik Jaap een SMS-bericht. Ergens op internet las ik dat hij op Zandvoort een gloednieuwe Audi CR8 op zijn dak gelegd heeft. Hij kon er niets aan doen, zo bleek later. Er was iets mis met de remmen ,,Leuk, zo’n salto”, SMS ik treiterig. ,,Ga je ons dat ook nog leren?” Het antwoord kwam snel. ,,Zoiets vereist zeer veel kunde. Daar ben jij nog lang niet aan toe.” Ik kruip maar weer onder een grote steen.
Gerelateerd nieuws