Nog maar twee races en dan verliest de Formule 1 haar grootste ster. Volgens Flavio Briatore is het belangrijk dat er snel een ander in zijn voetsporen treedt. Hij noemt het fundamenteel voor de Formule 1. Maar wie o wie heeft het charisma om Michael Schumacher te doen vergeten?

De opmerking van Briatore komt natuurlijk niet helemaal uit de lucht vallen. Na een seizoen waarin de Formule 1 afscheid moest nemen van drie van haar sweethearts Juan Pablo Montoya, Jacques Villeneuve en straks dus ook Michael Schumacher, voel je een soort van leegte. Maar het creëren van een nieuwe ster is geen eenvoudige taak. Als je het zakelijk bekijkt, lijkt het eenvoudig: ben je snel dan ben je een ster. Maar zo simpel ligt het niet. Denk alleen maar aan de keren dat Nick Heidfeld bij een persconferentie verscheen als hij een podium had gehaald of zich had gekwalificeerd. Hij werd bijna volledig genegeerd. Ja, ook door de Duitse pers.

Alleen snel zijn is dus niet genoeg. Het moet iemand zijn die te allen tijde er voor zorgt dat mensen op het puntje van hun stoel zitten. Voor een race, een persconferentie of een tv-optreden. Gewoon in de wetenschap van: hier staat iets te gebeuren. Iemand die provoceert, niet bang is zijn mening te geven, zichzelf blijft, kortom schijt heeft aan alles en iedereen. Iemand waarvan zelfs de mensen die niet geïnteresseerd zijn in Formule 1 weten wie hij is.

Villeneuve had dat, net als Montoya en Michael Schumacher. Ze waren zelfs bekend bij hun initialen en koosnaampje. Hoeveel sporters kunnen dat nou zeggen? Een ster moet dus snel zijn en over charisma beschikken. De eerder genoemde drie coureurs hadden beide kwaliteiten. Alonso past ook in het rijtje, ook al is hij een rustige jongen en geeft hij de voorkeur aan een leven in de luwte. Er is iets ondefinieerbaar aan hem, wat ervoor zorgt dat hij met kop en schouders boven de rest uitsteekt.

Maar alleen Alonso kan de leegte van Schumacher niet opvullen. Dus moeten de teams eens te raden gaan bij zichzelf. Het eerste dat de teams moeten doen is af van de robotpolitiek. Laat de coureurs eens lekker zichzelf zijn. Na al die jaren van voorgeprogrammeerde coureurs is het tijd om de ware aard te laten zien. In ieder geval op momenten waar het kan. Als je terugkijkt op het afgelopen seizoen en je afvraagt wat de leuke momenten waren: dan waren dat de momenten dat de coureurs zichzelf waren, hun emotie toonden. En hoewel hun uitspraken op het moment zelf paniek zaaiden, heeft het de sport geen schade aangericht. Integendeel.