FORMULE 1 Magazine bestaat in 2024 maar liefst 30 jaar. Ter gelegenheid daarvan duiken we elke zaterdag de archieven in op zoek naar een bijzonder verhaal, met waar mogelijk een actuele aanleiding. Zoals deze, Niki Lauda. In 2020 overleden, maar komende donderdag zou hij 75 jaar zijn geworden. Dat hij een topper werd, is bekend. Maar hoe kwam het tot zijn doorbraak? Koen Vergeer, FORMULE 1’s eigen wandelende encyclopedie, schreef er in 2017 over.
Uit: FORMULE 1 Magazine, editie 2017, nummer 8:
Bluffen en bedelen
Naar hem wordt geluisterd. Hij is adviseur van Mercedes, driemaal wereldkampioen Formule 1 en opgestaan uit de dood: Niki Lauda. Zijn weg naar de top hing echter van leugentjes, bluf en nogal riskante leningen aan elkaar.
Als kind is de kleine Niki, telg uit een welgestelde Oostenrijkse familie, dol op auto’s. Op zijn vijftiende maakt hij in een Volkswagen Kever schanssprongen op het landgoed van zijn opa. Net achttien haalt hij zijn rijbewijs. Nog dezelfde avond rijdt hij de Mini van de vader van zijn vriend plat. Ik koop die auto wel op, denkt Niki naast het wrak. Hij vertelt zijn oma dat hij snel 38.000 schilling nodig heeft omdat hij anders in de gevangenis belandt. Oma, bang voor de schande, haalt het geld voor hem van de bank. Zo begint het allemaal.
Niet veel later ruilt Lauda, met bijbetaling op termijn van 20.000 schilling, de gerepareerde Mini tegen een Cooper in racetrim. Daarmee wint hij heuvelklimwedstrijden. We schrijven 1968. De Cooper ruilt hij in voor een Porsche, met aanvullende lening natuurlijk. Later, belooft hij, betaalt hij wel af van het prijzengeld. Zo weet Lauda zich tot in de Formule 3 te dealen.
Na een paar races, vol bizarre ongelukken en massacrashes, verklaart hij die klasse tot een gekkenhuis en besluit het snel hogerop te zoeken. Hij leent een half miljoen schilling bij een bank voor een seizoen in de Formule 2 bij March. Lauda is snel. Voor 2000 pond extra mag hij in 1971 debuteren in de Formule 1 in Oostenrijk. Even lenen. Het geld wordt hem makkelijk toegezegd, omdat de banken wel weten uit welke familie hij komt. Daar zit, in geval van nood, geld genoeg.
Bodemloze put
Toch weigert de familie bij te springen. Sterker nog: als Lauda eind 1971 voor een heel seizoen Formule 1 2,5 miljoen schilling wil lenen, steekt opa er een stokje voor. “Een Lauda staat op de economische pagina’s, niet op de sportpagina’s”, gromt de patriarch. Lauda keert zich van zijn familie af en zoekt een bank waar opa geen invloed heeft. De March 721 is een drama, een faliekante mislukking. In het najaar, na twaalf races zonder resultaat, rijdt Lauda van de March-werkplaats naar Londen. Onderweg weet hij bij een T-splitsing: als ik knalhard rechtdoor rijd ben ik in één klap van al mijn schulden af… Hij besluit echter nog een kans te wagen.
(Tekst gaat verder onder de foto)
Hij heeft contact met Louis Stanley van BRM en die heeft gehoord hoeveel geld Lauda in de bodemloze put van March heeft gegooid. Nou, dat kan bij BRM ook. De oude Stanley houdt wel van een beetje bluffen. Hij ontvangt Lauda in de suite van een duur hotel in Londen en moet tijdens het gesprek even weg voor een telefoontje. Het is de fabriek, vertelt hij bij terugkeer: er is 20 pk extra op de testbank gevonden.
Heeft Lauda geen zin om voor BRM te rijden? Ja, dat heeft hij wel. Mooi. Heeft Lauda ook een sponsor? Dat is even slikken, want hij heeft helemaal geen sponsor, hij heeft slechts schulden. Torenhoog. Maar Lauda bluft even hard terug: vanzelfsprekend heeft hij een sponsor. Er komt een deal, het geld komt later wel, maar na vijf races is er nog geen cent. Lauda komt weliswaar steeds dichter bij zijn ervaren teamgenoten Jean-Pierre Beltoise en Clay Regazzoni en heeft zelfs punten gescoord in België, maar hij moet zich een keer goed in de kijker rijden, dan komt alles goed. Hoopt hij.
Niki wie?
Monaco. Stanley begint stilaan gesteld te raken op dat gehaaide ventje uit Oostenrijk. Beter dan die twee oude mopperpotten. Maar zijn geduld met Lauda’s sponsor begint wel op te raken. Lauda weet: er moet nu iets gebeuren. In de laatste training op zaterdag rijdt hij bijna de snelste tijd. Alleen François Cevert, de kroonprins van de Formule 1, is sneller. Lauda kwalificeert zich als zesde, vóór Regazzoni en Beltoise.
Op zondag 3 juni pakt Cevert met een bliksemstart de kop, maar verslikt zich kort daarop in een stoeprand bij het Casino. Regazzoni schiet rechtdoor in de chicane en Peterson heeft problemen met zijn Lotus. En zo rijdt daar ineens Niki Lauda op plaats drie. Wereldkampioenen Jackie Stewart en Emerson Fittipaldi moet hij laten gaan, maar Jacky Ickx in zijn Ferrari houdt hij moeiteloos achter zich. Hij loopt zelfs uit, ronde na ronde. Tot de versnellingsbak de geest geeft.
Twintig ronden slechts heeft Lauda’s glorie geduurd, maar het is niet onopgemerkt gebleven. Op de terugweg naar de pits klinkt overal applaus voor de jonge wolf. In de pits nodigt Stanley hem uit voor het diner, ’s avonds in Hôtel de Paris. Daar komen ook Fittipaldi en Stewart hem feliciteren. Het eten is voortreffelijk.
Na afloop veegt Stanley zijn mondhoeken schoon en bromt dat ze dat gedoe met Lauda’s sponsor maar moeten vergeten; hij biedt hem een driejarig Formule 1-contract aan. Wat dacht Lauda van een honorarium van een miljoen schilling per jaar? Lauda kan zijn oren haast niet geloven. Het is hem gelukt: hij is professioneel Formule 1-coureur.
Dezelfde avond pakt Enzo Ferrari in Maranello de telefoon. Hij heeft de race op de televisie gevolgd en draait het nummer van zijn teammanager Colombo. Wie was dat knulletje dat in die BRM Ickx achter zich hield? Niki wie? Lauda. Juist, die moeten ze hebben, volgend jaar. Het zal nog de nodige moeite en vooral lires kosten om het BRM-contract af te kopen. De rest is geschiedenis.
Dit verhaal verscheen eerder in FORMULE 1 Magazine in 2017, editie 8
Mis ‘m niet: onze FORMULE 1 Seizoengids 2024 met voorbeschouwingen, achtergronden, interviews, alle cijfers en data en nog véél meer: 116 pagina’s dik! Vanaf dinsdag in de winkel of bestel ‘m hieronder:
