Met drie Grands Prix is Amerika volgend jaar hofleverancier qua Formule 1-races en in Logan Sargeant staat er ook weer een Amerikaan op de grid. Gezien de huidige populariteit van de sport in Amerika is het makkelijk om te vergeten dat de Formule 1 en The States tot voor kort helemaal niet zo’n goede match waren. Zo leverde een zoektocht naar een coureur die onder de stars and stripes-vlag uitkomt jarenlang niks op – ondanks dat er zelfs een talentenjacht aan te pas kwam.
Voor de goede orde: Amerika is historisch gezien hofleverancier qua Formule 1-coureurs, met 150 stuks. Meer zelfs dan Formule 1-bakermat Groot-Brittannië, goed voor 147 coureurs met minstens één start. Dat zit zo: tussen 1950 en 1960 maakt de Indy 500 deel uit van het wereldkampioenschap Formule 1, wat Amerika met het dan traditionele 33-koppige Indy-startveld talloze gelegenheidscoureurs en eendagsvliegen heeft opgeleverd. Zoals, met alle respect, een Chuck Arnold, Bayliss Levrett, en Bill Cheesbourg.
Lees ook: Gokken, een parkeerplaats en dames van plezier: de laatste keer dat de F1 door Sin City scheurde
Trek deze coureurs er vanaf, en op hoogvliegers als Mario Andretti, Dan Gurney, Phil Hill en Peter Revson na is de dan stukken schralere oogst snel opgedroogd. Zeker wat de ‘moderne’ Formule 1 betreft. Na de millenniumwisseling weten alleen Scott Speed en Alexander Rossi nog namens Amerika een plekje op de grid te bemachtigen. Vooral de manier waarop de geweldig genaamde Speed de koningsklasse haalt, is opmerkelijk. De commerciële waarde van een Amerikaan is altijd aantrekkelijk geweest, en in een tijd waarin Idols-achtige talentenjachten booming zijn, ziet een zekere energiedrankfabrikant annex marketinggigant in 2002 kansen. De zogenaamde Red Bull Driver Search is een soort America’s Got Talent coureurscompetitie, met Speed één van de vier winnaars en de enige die uiteindelijk de Formule 1 haalt.
(tekst loopt door onder de foto)
Handgemeen
Dat dit deelnemersveld niet uitblonk, blijkt zowel uit Speeds uiteindelijke Formule 1-resultaten – 28 starts in 2006 en 2007, nul punten – als de andere coureurs. Ryan Hunter-Reay, AJ Allmendinger en Joey Hand zullen liefhebbers van (Amerikaanse) autosport nog wel bekend voorkomen, maar Boston Reid en Rocky Moran Jr. doen zelfs bij aficionado’s minder belletjes rinkelen. Speeds meest beklijvende Formule 1 claim to fame is het gerucht dat zijn tijd erop zat na een volgens hemzelf op een handgemeen uitgelopen woordenwisseling met Toro Rosso-teambaas Franz Tost.
Behalve Speed, verliest de Formule 1 eind 2007 ook haar dan enige Amerikaanse Grand Prix, op Indianapolis’ GP-circuit. Als de Formule 1 in 2012 terugkeert in Amerika met een race in Austin (die financieel overigens jarenlang kwakkelt) is het nog drie jaar wachten tot er met Rossi weer een thuisrijder aan de start staat. Rossi behaalt uitgerekend in Austin met een twaalfde en laatste plek in een aftandse Marussia zijn beste resultaat. Na in totaal vijf starts is het klaar voor de coureur uit Californië, die zijn heil in de Indycars zoekt en in 2016 gelijk de Indy 500 wint.
(tekst loopt door onder de foto)
Posterboy
Aanvankelijk hoopt Rossi nog op een Formule 1-rentree, maar zijn Indycar-successen zijn niet genoeg om teams te overtuigen. “Niemand heeft geprobeerd me terug te halen, maar ik heb ook geen interesse meer”, gooit hij de deur in 2018 definitief dicht. Indycar-collega Josef Newgarden, die ooit van de Formule 1 droomde en daarom naar Europa trok, is in die jaren de gedroomde All American posterboy van Austins toenmalige GP-promotor Katja Heim. “Hij heeft een goede kop, Amerikanen zijn dol op dat soort jongens.” Als serieuze telefoontjes achterwege blijven én het Indycar-succes zich opstapelt, is de kous ook voor hem snel af.
Podcast: Alexander Rossi over de Indy 500, zijn zege en wat ’the big race’ zo uniek maakt
Veel andere ambitieuze Amerikanen kiezen sowieso liever voor het aldaar meer geijkte carrièrepad, dat naar NASCAR en een mogelijk miljoenensalaris leidt. Bovendien is daar geen peperdure overzeese oversteek in de tienerjaren voor nodig. Huidige uitzonderingen zijn Jak Crawford (lid van het Red Bull-programma) en natuurlijk Logan Sargeant. Na het mislukken van Red Bulls gok om met Indycar-coureur Colton Herta een aansprekende Amerikaan bij AlphaTauri neer te zetten, is Sargeant nu Amerika’s hoop in bange dagen geworden. De 21-jarige coureur uit Florida veroverde in het laatste Formule 2-weekend op de valreep zijn superlicentie, en mag aanstaand seizoen bij Williams instappen. Zo staat er dit jaar dus zelfs drie keer een Amerikaan ‘thuis’ aan de start, in Miami, Austin én Las Vegas.
Dit artikel is een bewerkte versie van een artikel uit FORMULE 1 Magazine nr. 15-16.
