De weg in Amsterdam-Zuid wist ik nog feilloos te vinden. Toch was het alweer een tijdje geleden dat ik voor het laatst in het Bilderberg Hotel was. Op 23 december 2004, om precies te zijn. En net als toen was Christijan Albers er vandaag ook. Daar houden de overeenkomsten op.Destijds stond de aanwezigen bij binnenkomst een glaasje champagne te wachten. Albers, toen nog met een wat minder hip kapsel dan nu, verontschuldigde zich dat hij de autosportpers vlak voor de kerstdagen uit hun winterslaap haalde. Maar hij had nieuws: eindelijk was Christijan Albers Formule 1-coureur. Bij Minardi weliswaar, maar toch. Het moest de opstap worden naar een glansrijke carrière in de topklasse van de autosport. Op grote schermen werden flitsende beelden getoond van Albers in de DTM. Meer dan een jaar na de laatste race van Jos Verstappen had Nederland weer een Formule 1-coureur. Een met grote ambities.

Vanmiddag was er geen champagne, er waren geen hapjes, alleen een kop koffie. Er was dan ook niks feestelijks aan de persconferentie die Christijan Albers belegde. Hij was er om te vertellen over zijn ontslag, dat eerder die dag was bevestigd door Spyker. Op zondagmiddag na de Grand Prix van Groot-Brittannië kreeg Albers te horen dat hij door een betalingsachterstand van een van zijn sponsoren het veld moet ruimen. Hoe het nu verder moet wist hij niet. Geduldig vertelde hij het verhaal. Eerst aan de televisieploegen, daarna nog eens aan de schrijvende pers, die massaal was komen opdagen. Albers nam ruim de tijd, beantwoordde alle vragen. Hij gaf toe geen idee te hebben hoe het nu precies allemaal zat.

Ondertussen was Spyker, Albers’ voormalige werkgever, vrolijk aan het testen op Spa-Francorchamps. Niemand van het team was in Amsterdam present om tekst en uitleg te geven. ,,Ik hoorde zondag dat er een probleem was, maar was stomverbaasd dat er vanmorgen een persbericht kwam waarin stond dat ik ontslagen ben”, vertelde Albers rustig. Over zijn relatie met de pers: ,,Natuurlijk waren er soms ups en downs, maar ik heb altijd mijn best gedaan.”

Ik vind het klasse van Albers dat hij op de dag van zijn ontslag hoogstpersoonlijk een persconferentie belegt. Een manager heeft hij sinds een paar weken niet meer, het idee was van hem zelf. Albers had ook zijn telefoon uit kunnen zetten om een paar weken spoorloos te verdwijnen. Hij had ook de gelegenheid kunnen aangrijpen om met modder te gooien naar Spyker of naar Lodewijk Varossieau. Dat was volkomen begrijpelijk geweest en het had ons journalisten mooi materiaal opgeleverd, maar hij deed het niet. Albers wil om de tafel met Spyker, om te kijken hoe de situatie kan worden opgelost. Dat is professioneel van hem, maar ik vrees dat het geen zin meer heeft. Zijn opvolgers staan al in de rij om het zitje over te nemen, al dan niet met behulp van een grote zak geld.

Het valt niet te ontkennen dat de prestaties van Christijan Albers dit jaar niet al te best waren, maar ik zie zo gauw geen vervanger die het beter doet. Spyker geeft ook ruiterlijk toe dat het een centenkwestie is. En dus kon tweeënhalf jaar na de feestelijke bekendmaking van Albers’ aanstaande Formule 1-debuut eigenlijk maar een conclusie worden getrokken: het is over en sluiten voor de dertiende Nederlandse Formule 1-coureur.

Mischa Bijenhof