We hebben zondagavond een mooie aflevering van de Grand Prix van Mexico kunnen zien, waarbij het venijn vooral in de start zat. En in de herstart. Met een positieve hoofdrol – opnieuw – voor Max Verstappen. En een negatieve – ook opnieuw – voor zijn teamgenoot Sergio Pérez.
De start is voor iedere autocoureur het spannendste moment van een race. Op het moment dat de lichten aangaan, voel je je hart in je keel kloppen. Het wordt ook gemeten: de meesten hebben op zo’n moment een hartslag tussen de 160 en 180 slagen per minuut, terwijl je lichamelijk nog niets hebt gedaan. Het is puur de spanning die dat teweeg brengt.
Die spanning heb je vanzelfsprekend nodig om helemaal aan te staan en optimaal te presteren in de race, te beginnen bij de start. Je moet als coureur je eigen maniertjes vinden om met die enorme prestatiedruk om te gaan. De één beheert dat kunstje beter dan de ander. Als je goed in je vel zit, lukt alles, zoals op dit moment voor Max geldt. En bij Sergio Pérez is het tegenovergestelde het geval.
VIDEO: Bekijk hier nog eens de beelden van de start van de GP van Mexico
Een goede start geeft altijd een fantastisch gevoel. Je wilt het vermogen van de auto neer kunnen leggen op het asfalt en om dat te bereiken moet alles kloppen. Een perfecte start voel je meteen. Dat is de optimale samenwerking tussen de koppeling en het vermogen. Daar draait alles om, maar het is zó moeilijk onder extreme omstandigheden als de druk er vol op staat. Ook Max is voor de start van een Grand Prix zenuwachtig, ook al zegt hij misschien van niet. Als tv-kijker voel je al spanning als de lichten aangaan, laat staan wat een coureur in de auto dan doormaakt, met de ogen van de wereld op zich gericht. Die spanning maakt het gewoon moeilijker om alles perfect uit te voeren. Des te knapper is het dus als het toch lukt.
‘Qua respect zit het wel goed tussen de jongens op de grid’
Terug naar Mexico dan. Max had zondag twee keer een perfecte start. Hij kwam bij de start van de race goed van zijn plek vanaf P3 en koos voor het midden, tussen de Ferrari’s van Charles Leclerc en Carlos Sainz. Daar kleven risico’s aan, maar tegenwoordig is het wel zo dat die jongens elkaar alllemaal vertrouwen en begrijpen. Natuurlijk gaat het soms verkeerd, maar ik denk dat het qua respect tussen de rijders op de grid wel goed zit. Ze weten wat ze aan elkaar hebben. Ze laten elkaar in leven.
In Singapore 2017 zat Max ook tussen twee Ferrari’s bij de start en toen ging het mis, ik weet het nog. Maar dat waren andere tijden en andere coureurs, met Sebastian Vettel en Kimi Raikkönen. Tegenwoordig zie je terug dat de coureurs elkaar vertrouwen. In Mexico zag ik dat ook in duels op de baan. Het was meestal op het randje, maar het ging daardoor wel steeds goed.
Sergio Pérez ging echter meteen over het randje, in de eerste bocht. Ook hij was in eerste instantie goed weg, maar hij stuurde in de eerste bocht naast Leclerc gewoon te vroeg in. Het was een typisch voorbeeld van iemand die teveel risico’s neemt. Je kon het gewoon zien aankomen.
‘Ik denk vooral: wees reëel! Pérez had race nooit kunnen winnen’
En dat het weer Pérez betreft, tja, ik denk vooral: wees reëel! Hij had de race nooit kunnen winnen. Om de doodeenvoudige reden dat hij veel langzamer is dan Max. Maar hij had wel relatief eenvoudig tweede kunnen worden, achter Max. Dus waarom neem je dan in hemelsnaam zo’n risico in de eerste bocht? Het antwoord: Hij is niet reëel, hij kent zijn positie nog steeds niet. En het feit dat hij een vader heeft die van alles roept en schreeuwt, helpt dan ook niet mee. Enfin, hij heeft zichzelf wederom geen goede dienst bewezen. Ik denk ook zeker dat de druk en de spanning hem parten hebben gespeeld. Hij weet natuurlijk inmiddels zelf ook wel dat het voor hem heel spannend wordt als het gaat over zijn stoeltje bij Red Bull.
Dan weer terug naar Max, naar de herstart om precies te zijn na de rode vlag vanwege de crash van Kevin Magnussen. Bij de herstart stond Max vooraan. Op televisie zag je heel mooi een shot vanuit de lucht. Als coureur ben je altijd eerst gefocust op hoe je van je plek komt, meteen daarna ga je kijken waar de rest zit. Op de tv-beelden kon je heel mooi dat moment zien.
Je zag Max eerst wegrijden en focussen op de tractie. In een Formule 1-auto ben je tot de derde versnelling bezig met de tractie en dat je die niet verbreekt. En daarna is het een kwestie van gas erop. Op dat moment zie je Max bijna meteen vol naar links gaan om geen slipstream te geven. Ik vind het mooi om te zien dat Max op die momenten maximaal aanstaat en alles doet wat hij moet doen.
In het vervolg van de race maakte Max het weer perfect af natuurlijk. Hij reed weer foutloos zogezegd. Want niet alleen de start klopte, alles klopte, inclusief de strategie. Met of zonder safetycar, met één of twee pitstops, het was altijd goed gekomen. Het is een cliché inmiddels, maar Max is zoveel sneller dan de rest. In Mexico kon je dat bij de start al zien…
Lees hier nog eens alles over de Grand Prix van Mexico 2023
De speciale kampioensuitgave van FORMULE 1 Magazine ligt NU in de winkel. Het magazine is ook al digitaal te bestellen, met gratis bezorging in heel Nederland! Lees alles over de bijzondere WK-trilogie van Max Verstappen, ook met unieke fotografie van onze huisfotograaf Peter van Egmond.
In dit nummer verder o.a:
- Exclusief interview Oranje-bondscoach Ronald Koeman: ‘Max doet me aan Messi denken’
- Red Bulls teambaas Christian Horner blijft zich verbazen: ‘Alle superlatieven voor Max zijn op’
- Fotoserie: Verstappens snelle weg naar de derde wereldtitel
- Het uitgekiende F1-traject van Jan Lammers en zoon René
- Gallery: het allermooiste beeld van huisfotograaf Peter van Egmond
- Columns Noël Ummels en Nelson Valkenburg
- F1 Insider Graham Watson over FOM’s commerciële belang van een nieuwe superster
- En verder alles over Max Verstappens kampioensweekend in Qatar!
