Dit weekeinde vindt de 24 Uur van Le Mans plaats. Gijs van Lennep (82) won de klassieker tweemaal, in 1971 en 1976. Van Lennep was een succesvolle coureur in de jaren zestig en zeventig, ook wel de Killer Years genoemd vanwege de talrijke dodelijke ongevallen. Menig vriend en collega zag hij verongelukken. Maar Van Lennep ontsprong de dans, iedere keer opnieuw.
,,Als je er achteraf op terugkijkt was het gekkenwerk wat we deden. Dat ik het kan navertellen en anderen niet, komt door één ding. Dom geluk.”
Het volledige interview met Gijs van Lennep verscheen eerder in HELDEN Magazine. Wij publiceren het verhaal als een drieluik. Vandaag deel 3: ‘Max is als coureur honderd keer zo goed als ik’.
Gijs van Lennep was zich als coureur bewust van de risico’s die hij liep, vertelt hij.
Ben je wel eens bang geweest?
,,Ongetwijfeld. Onbewust. En misschien was ik daarom net niet goed genoeg. Ik heb in 1967 een zware crash gehad op Spa. Met Jenny op de tribune, we waren net verloofd. De kap van mijn Porsche Carrera waaide open en ik raakte met 200 kilometer per uur van de baan, donderde het talud af, vloog uit de auto en belandde in de sloot. De auto kwam een paar honderd meter verder tot stilstand. Eigenlijk had ik hartstikke dood moeten zijn.”
“Onder andere Ben Pon, mijn vriend en weldoener, heeft nadien wel eens gezegd dat ik na die crash nooit meer dezelfde ben geworden. Dat ik nog wel een solide, snelle coureur was, maar onbewust door de impact van de crash toch meer op safe speelde. Ik deed nog redelijk mee, reed nog wel mijn ronderecords hier en daar, maar het heeft me misschien wel mijn Formule 1-carriere gekost. Want die is gewoon mislukt, laten we eerlijk zijn.”
Hoezo mislukt?
,,Ik ben tweemaal zesde, een keer achtste, een keer negende en een keer tiende geworden. Vijf top-tienklasseringen, dat kunnen weinig Nederlanders zeggen. Maar uiteindelijk heb ik nooit ergens een contract gekregen. Dan is het dus mislukt. Ik leg de lat hoog voor mezelf. Waarschijnlijk had ik mijn carrière zelf pas geslaagd gevonden als ik drie keer wereldkampioen was geworden.”
‘Enige keer dat ik op televisie gevloekt heb’
Het sportieve hoogtepunt van Van Lennep in zijn kortstondige carrière als F1-coureur was zonder twijfel zijn zesde plaats namens het ISO-Marlboro-team van Frank Williams tijdens de GP van Nederland in 1973. De race op Zandvoort is tegelijkertijd een dramatische herinnering vanwege het dodelijke ongeval van de Brit Roger Williamson, die na een crash levend in zijn bolide verbrandde terwijl de race doorging, ronde na ronde, en de wereld – live via de televisie – meekeek.
Het fatale ongeval gebeurde bij Tunnel-Oost, een smalle listige bocht volgens Van Lennep. Hij heeft het verhaal inmiddels al tientallen malen verteld. Of nog vaker. Dat hij onderweg net als de andere coureurs dacht dat Williamson al uit de auto was, omdat hij in de rook iemand bij de brandende auto had gezien. Dat hij later pas hoorde dat het niet Williamson was geweest, maar zijn landgenoot Purley die hem wanhopig had proberen te redden. Dat het veel te lang duurde voordat de brandweerwagen bij het ongeluk arriveerde. En dat hij na de race tijdens een tv-interview met commentator Frans Henrichs pas geconfronteerd werd met het overlijden van Williamson. ,,Het is de enige keer dat ik op televisie gevloekt heb.”
Zuchtend: ,,Bij ieder interview komt het ter sprake.”
(Tekst gaat verder onder de foto)
,,Ik begrijp het wel hoor. Het is nu eenmaal gebeurd. En ik kan er makkelijk over praten, dat scheelt. Afgelopen jaar was ik drie dagen in Zandvoort tijdens de Grand Prix en ging het er ook over. Prima. Of ik nog naar de plek van het ongeluk ben gegaan? Nee joh. Wat had ik daar moeten doen? Ik kijk liever naar Max.”
Jij werd eerder uitgeroepen tot de beste Nederlandse coureur van de vorige eeuw. Max is de beste coureur van deze eeuw, tot nu toe. Zie jij trouwens een overeenkomst tussen jullie?
,,Hij is net zo nuchter als ik. En ook redelijk netjes opgevoed, met normen en waarden. Tenminste, we zijn allebei niet de hele dag aan het stelen. Maar serieus, als coureur zie ik geen overeenkomsten. Max is honderd keer zo goed als ik. Hij wordt misschien nog wel acht keer wereldkampioen.”
Je had het eerder over Jenny, je vrouw. Heeft zij nooit geprobeerd je over te halen, bijvoorbeeld na die zware crash op Spa?
,,Nooit. Ze kende de risico’s van het vak en wist dat de kans bestond dat ik na een raceweekend niet meer thuis zou komen. Daar hadden we het niet over, ik ging gewoon. Vaak onder het motto: geen nieuws, goed nieuws. Want mobiele telefoons hadden we niet.”
‘Je moet geluk hebben in het leven’
,,Weet je, je moet geluk hebben in het leven. Anders haal je de finish niet. Ik ben ook met Jenny wel eens bijna gecrasht. Niet in de auto, maar lopend, een week na onze bruiloft nota bene. Het was in Engeland, vlakbij het circuit Brands Hatch, dat we met oversteken de verkeerde kant opkeken. Zo kun je ook aan je eind komen. Maar we zijn inmiddels 56 jaar getrouwd, dus alles is goed gegaan.”
Samen oud worden, dat is mooi.
,,Zeker. We hebben het goed. Jenny heeft enkele jaren geleden een herseninfarct gehad. Dat is jammer. Vooral voor haar. Ik heb een kanjer van een vrouw die redelijk positief blijft terwijl ze eigenlijk niet meer zoveel kan. Ze is mijn grote heldin. Ik ben haar mantelzorger nu eigenlijk. Of ik dat lastig vind? Nee hoor. Totaal niet. For better and for worse, zeggen ze niet voor niets. En ik kan aardig goed koken. Daar heeft ze geluk mee.”
‘Lekker leven en doen waar ik zin in heb’
Je bent nu 82, een mooie leeftijd.
,,Maar geen eindstation! Ik heb een fantastisch leven gehad en veel aan anderen te danken, maar het meeste aan mezelf. Uiteindelijk moet je het allemaal zelf doen. Maar ik ben van plan hier nog lang te blijven. Ik sta nog vol in het leven. En ik ben goed met doctoren. Ik laat me regelmatig controleren. Maar als het toch een keer plotseling ophoudt, dan heb ik daar vrede mee.”
Sta je tegenwoordig wel eens stil bij de dood?
,,Soms. En dat vind ik best beangstigend. Vooral omdat ik dan denk: ik moet nog zoveel regelen. Het liefst wil ik niet teveel gesodemieter. Lekker leven en doen waar ik zin in heb. Dat heb ik mijn hele leven gedaan. Je kunt wel stellen dat ik geprobeerd heb het maximale uit de auto te halen, maar ook uit het leven. Volgens mij is dat redelijk gelukt.”
Hij kijkt in zijn agenda. Mooi! Volgende week, een nieuwe golfafspraak op De Hilversumsche.
De extradikke vaderdageditie van FORMULE 1 Magazine ligt NU in de winkel, maar is ook digitaal te bestellen (met gratis bezorging in heel Nederland!).
