Mooie spullen verkopen ze hier op de Nurburgring. Als je tenminste van McLaren-shirts, BMW-jassen en Toyota-petjes houdt. De merchandise is een bloeiende handel.Het is een ongeschreven regel dat je je niet op een circuit kunt vertonen zonder blijk te geven van je liefde voor een team of coureur. Dat kun je op verschillende manieren doen. Ooit heb ik een kerel zien lopen met een gigantische tatoeage van Michael Schumacher op zijn rug. Makkelijker is het het om een petje te kopen, of een shirt. Nog makkelijker is het om je kast uit te graven en te kijken of er toevallig nog een overblijfsel uit voorgaande jaren ligt. Scheelt weer een hoop geld.

Vanmorgen kwam ik een groep fans tegen die voor deze laatste optie gekozen had. Voorop liep de aanvoerder: een man van een jaar of vijftig met op zijn hoofd een Zakspeed-petje. Zakspeed was een Duits Formule 1-team dat tussen 1985 en 1989 met de moed der wanhoop naar de circuits afreisde. In die vijf jaar haalde Zakspeed twee punten. Huub Rothengatter heeft er nog gereden. Niks ten nadele van Huub, maar dat is geen goed teken, dat hij er heeft gereden.

Achter de Zakspeed-fan sjokte een dikke kerel met een Michael Bartels-shirt. Die zijn nog zeldzamer dan Zakspeed-petjes. DTM-fans kennen Bartels nog van zijn tijd als Mercedes-rijder. Tennisliefhebbers herinneren zich wellicht dat Bartels enige tijd getrouwd was met Steffi Graf. In de Formule 1 bestaat het palmares van Bartels uit vier vergeefse kwalificatiepogingen met een astmatische Lotus-Judd. Dat was dan ook meteen de volledige Formule 1-carriere van Bartels.

Ik moest denken aan de Duitser Willi Kauhsen. Die bouwde ergens in de jaren zeventig een Formule 1-auto op basis van foto’s die hij had gemaakt van de Lotus 79. Kauhsen moet een hele slechte fotograaf geweest zijn, of misschien had hij gewoon weinig verstand van het bouwen van Formule 1-auto’s, maar zijn Kauhsen WK004 had uiteindelijk meer overeenkomsten met een veegmachine dan met een Formule 1. Bij de eerste Grand Prix van het team was Willi Kauhsen vergeten een persluchtstarter te regelen. In plaats van er een te lenen bij een ander team, reed Kauhsen zijn eigen Volkswagen de pitstraat in. Met een sleepkabel trok hij leven in zijn Formule 1-auto.

U begrijpt het al, ik ging dus op zoek naar een Kauhsen-shirt. Dat bleek wat teveel gevraagd. Het oudste dat ik kon vinden was een Arrows-petje met een geborduurde handtekening van Heinz-Harald Frentzen erop. Ik vond ook nog ergens een shirt van Prost Grand Prix. Laat maar zitten dan. Gelukkig heb ik op internet een alternatief gevonden. Bent u bij een Grand Prix en ziet u in iemand lopen in een James Hunt-shirt, dan is de kans groot dat ik dat ben.