Flashback ’05: de eerste race van Christijan Albers, welkom in de slangenkuil die F1 heet

Nog een week en dan barst het seizoen weer los. Tijdens de wintertest in Barcelona zagen we hoe Williams moeite had een auto op de baan te krijgen. Dit was niets vergeleken met de ‘opstartproblemen’ die Minardi in 2005 had. Het was het eerste GP-weekend van Christijan Albers en hij zal het niet snel vergeten. Hoe rustig de Nederlander uiterlijk ook bleef, het draaide in Melbourne vooral om machtsspelletjes en een kapotte versnellingsbak. Formule 1 duikt in het kader van het 25-jarig jubileum wekelijks in de archieven. Flashback 2005: de eerste race van Christijan Albers, welkom in de slangenkuil die F1 heet. 

Door Ronald van Dam

Welkom in de wonderbaarlijke wereld van de Formule 1, Christijan Albers. Als je dacht dat het in de DTM er soms heftig aan toe gaat, dan ken je de Formule 1 nog niet. Berg je maar. Zeker als je rijdt voor Paul Stoddart, de Don Quichot aan het einde van de pitstraat, die nooit te beroerd is om het op te nemen tegen de big guns.

Geef Jean Todt een pen
Het begint in Australië allemaal heel rustig voor Albers en vriendin Liselore. Ze arriveren al op woensdag 23 februari in Melbourne, ruim een week voor het begin van zijn eerste Grand Prix in de Formule 1. Lekker elke dag een paar uur trainen, af en toe wat voor Paul Stoddart doen, lunchen op het strand van de hippe wijk St. Kilda, ’s avonds op tijd naar bed (“slapen is mijn grootste hobby’’), het leven van een Formule 1-coureur is zo gek nog niet.

Op de donderdag maakt Albers voor het eerst kennis met de slangenkuil die Formule 1 ook kan zijn. “Geef Jean Todt een pen zodra hij geland is.’’ De opmerking van de spreekstalmeester tijdens de presentatie van de ‘nieuwe oude’ Minardi PS04B voor de fans in Albert Park is het startsein van een van de meest bizarre conflicten van de laatste tijd. En Christijan Albers wordt daar ongewild in mee gesleurd.

Helm op, helm af. Handschoenen aan, handschoenen uit. Auto in, auto uit. Albers wil wel, maar hij komt op vrijdag de garage niet uit. Heel even lijkt het er dan toch van te komen als Paul Stoddart tussen de eerste en de tweede vrijdagsessie met een fles champagne op de balustrade boven de pit verschijnt. Hij heeft de felbegeerde handtekening van Jean Todt, die Minardi toestaat met de oude, niet aan de nieuwe technische regels voor 2005 aangepaste wagens te gaan rijden.

“Jij zegt slechte dingen over ons”
Todt heeft de baas van Albers een paar slapeloze nachten bezorgt. “Waarom maak je het zo moeilijk voor ons’’, vraagt Stoddart aan Todt als hij hem donderdag na middernacht eindelijk aan de telefoon aan de lijn krijgt. “Omdat je al drie maanden lang slechte dingen over ons zegt’’, is Todts antwoord. Stoddie of Melbourne’s own, zoals de andere koosnaam voor de Australiër luidt, is de woordvoerder van de negen teams die het testen danig willen beperken om kosten te besparen. Maar in die opvatting staan de negen lijnrecht tegenover Ferrari, dat helemaal geen beperking wil. “Ik ben door de negen teams tot woordvoerder gebombardeerd. Laten we er niet omheen draaien: Aussies maken van hun hart geen moordkuil, ze zeggen hoe het zit, maar daar word je dus keihard voor terugbetaald.’’

Maar goed, hij heeft de handtekening.

Lees ook: Flashback: Ietwat voorbarige conclusies na snelle testtijden Jos Verstappen in Estoril

(Tekst gaat verder onder de foto)

Naar de rechter
Sorry Paul, te vroeg gejuicht. De stewards of the meeting – in goed Nederlands de wedstrijdleiding – constateren dat de auto’s van Minardi niet aan de regels voor 2005 voldoen en dus niet tot de race kunnen worden toegelaten. Stoddart is weer terug bij af en besluit de rechter in te schakelen om deelname af te dwingen. Die geeft de Australische teambaas vrijdag laat in de middag in de rechtbank van Melbourne voorlopig het voordeel van de twijfel.

Minardi mag zaterdag met de oude auto’s rijden. Of dat zondag ook het geval is bepaalt rechter Habersberger op zaterdag als hij de FIA heeft gehoord. Zover komt het niet. Onder druk van de FIA-vertegenwoordigers, die dreigen de Australische Grand Prix te annuleren als Stoddart zijn actie doorzet, besluit de teambaas van Albers zijn gevecht op te geven. ’s Nachts worden de twee Minardi’s alsnog aangepast.

Het moet gezegd, Christijan Albers blijft opmerkelijk rustig onder alle hectiek in en rond de garage. ,,Ik kan er toch niets aan doen. Aan de ene kant zeg ik: we zouden gewoon met die oude auto van 2004 moeten kunnen rijden, want we vormen toch voor niemand een bedreiging. Aan de andere kant: regels zijn regels. Natuurlijk wil je het liefst elke dag rijden, maar ik denk dat het geen ramp is dat we die twintig rondjes van de vrijdag kwijt zijn. We hebben zaterdag nog. Ach, dit is de Formule 1, de politiek ten top.’’ Daar is Albers snel achter.

Lees ook: Flashback: zo droomde Zandvoort in 1995 van een Nederlandse Grand Prix

Eerste meters
Op zaterdagochtend is het dan eindelijk zover. Om precies zes over negen rijdt Christijan Albers de garage uit voor de eerste meters in een officieel Grand Prix-weekend. Het heeft in de vroege ochtend keihard geregend en de verwachting is dat Albert Park de rest van de dag geteisterd zal worden door flinke buien. Albers is de eerste coureur die een geklokte ronde rijdt. 2:17.127 prijkt er bovenaan de monitor met rondetijden achter de naam van de Nederlander. ,,Snel, maak een foto’’, zegt Albers’ manager Lodewijk Varrossieau dollend tegen sponsor Michiel Mol in de pitbox van Minardi. Uiteindelijk komen er op de natte baan maar twaalf coureurs in actie. Albers rijdt 1:48.566, vijf seconden sneller dan teamgenoot Friesacher. Ook in de tweede sessie is Albers vijf tellen sneller. In totaal rijdt hij 23 ronden.

(Tekst gaat verder onder de foto)

De Nederlander is ook de eerste die zaterdagmiddag klokslag één uur voor de eerste kwalificatie de baan op mag. De rijders starten in omgekeerde volgorde van de uitslag van de laatste Grand Prix, die van Brazilië vorig jaar. Startnummer 21 mag als eerste. Geen geweldige ronde, een kleine ‘wegglijder’ in de eerste bocht, maar Albers houdt zijn wagen op de baan. Zijn tijd van 1:49.230 is goed voor de vijftiende plek. Met dank aan de stortbui die halverwege de sessie boven het circuit losbarst net als Felipe Massa op de baan bezig is aan zijn snelle ronde. Een van de andere slachtoffers is Michael Schumacher, zodat Albers in zijn eerste kwalificatie in elk geval voor de zevenvoudig wereldkampioen is geëindigd.

Dat blijft op zondagochtend zo. Zelfs een haperende versnellingsbak kan daar geen verandering in brengen. Als Albers de pit uit willen rijden om zijn tweede kwalificatie te beginnen krijgt hij zijn Minardi niet in de eerste versnelling. Snel worden de elektronische systemen ‘ge-reset’, waarna Albers alsnog wegrijdt. Net te laat. ,,Toen ik gas wilde geven om de pitstraat uit te rijden sprong net het licht op rood. Het scheelde misschien twee seconden.’’ Het kost hem twee plaatsen op de grid. Ralf Schumacher, ook een regenslachtoffer van zaterdag, en teamgenoot Friesacher passeren hem. ,,Ik had liever op die vijftiende plek gestaan. Aan de andere kant: beter dat het nu gebeurt, dan straks bij de start. De jongens zijn nu aan het uitzoeken waar het aan zou kunnen liggen.’’

Kapotte versnellingsbak
Het probleem lijkt voor de race opgelost. Met de nadruk op lijkt. Al in de tweede opwarmronde (Kimi Raikkonen laat zijn motor afslaan en veroorzaakt een herstart) krijgt hij de Minardi niet meer in de tweede versnelling, waardoor Albers bij de start door de drie achter hem voorbij wordt gereden. Toch slaagt hij erin vergelijkbare rondetijden met Friesacher te rijden. Totdat bij zijn eerste van twee geplande pitstops ook de eerste versnelling de geest geeft en Albers de Minardi in de zeventiende ronde in de garage moet parkeren.

Met de opmerking ‘vandaag hebben we drie voormalige Minardi-coureurs eerste, derde en vijfde zien worden, wat nog maar eens duidelijk maakt dat kleine, onafhankelijke teams aan de Formule 1 bijdragen’, probeert Paul Stoddart een naar weekend voor zijn team nog een happy end te geven, doelend op de prestaties van Fisichella, Alonso en Webber. Daar heeft Christijan Albers niet zo heel veel aan. Zij rijden niet meer bij Minardi. Hij wel.