Nu 2022 teneinde loopt, selecteert FORMULE 1 Magazine de beste verhalen van het jaar, gratis en voor niets te lezen op Formule1.nl tijdens de aankomende feestdagen.
Klik hier voor de andere verhalen uit de Best of ’22-serie
Hij is Ferrari’s kroonprins en afkomstig uit prinsdom Monaco, heeft filmsterrenlooks, is model voor Armani en staat bekend om zijn rustige, keurige karakter. Maar wie is Charles Leclerc eigenlijk echt? Een blik achter het masker van de Monegask, op het geharde karakter daaronder. “In de karts was het hij of ik. We haatten elkaar toen.”
Door Luis Vasconcelos
Als je Charles Leclerc niet kent en voor het eerst ontmoet, is het je vergeven als je zou denken dat de jongeman die tegenover je staat een rustige, ontspannen jongen is die alles in het leven met een zekere gratie accepteert – zo voorkomend zelfs, dat hij niet bepaald pushy zou zijn als dingen niet gaan zoals hij wil. Je zou je echter deels vergissen, want onder Leclercs kalme exterieur, schuilt een keihard, ijzersterk karakter.
De jonge Ferrari-ster is een vechter zoals je ze maar zelden ziet. Een man die ongekende tegenslag heeft moeten overwinnen. Die pijnlijk, persoonlijk verlies met zich meedraagt zonder de sport waar hij zo van houdt ooit zijn rug te hebben toegekeerd. En die tegen alle verwachtingen in is uitgegroeid tot een potentiële wereldkampioen.
Lees ook: Leclerc rekent op driestrijd in 2023: ‘Geen tekenen dat vierde team zich zal melden’
Leclerc is opgegroeid in Monaco, maar komt – in tegenstelling tot wat je dan wellicht zou denken – niet uit een rijke familie. Nee, hij maakt deel uit van de zeker door buitenstaanders vaak vergeten klasse van local-familiesdie al lang in Monaco wonen en juist werken voor de miljonairs die het belastingparadijs zijn aanzien geven. Leclercs vader Hervé was een autosportliefhebber en schopte het tot de Franse Formule 3 alvorens met een bittere waarheid geconfronteerd te worden: hij had het geld niet om verder te komen. Hervé deelde zijn passie voor autosport daarom met zijn drie zonen, en zette Charles – zijn middelste zoon – op zijn zesde in een kart.
Noodlot
Dankzij de steun van de Bianchi-familie, vrienden van de Leclercs, kan de kleine Charles beginnen met karten in Frankrijk, en daarna de rest van Europa. Onderweg komen ze er zo ongeveer elke week de families van Pierre Gasly en Esteban Ocon tegen. Ze worden vrienden, en ondanks dat het al tijdens de kartjaren misgaat tussen Gasly en Ocon, blijft Leclerc close met beide Fransen, net als met Anthoine Hubert. Het noodlot is echter nooit ver weg in de autosport en Leclerc maakt er al op jonge leeftijd kennis mee. Hij is pas zeventien als zijn vriend en mentor Jules Bianchi in 2015 overlijdt aan de verwondingen die hij een jaar eerder bij een horrorcrash in de Grand Prix van Japan heeft opgelopen.
Behalve dat de twee elkaar van jongs af aan kennen, speelt Bianchi voor zijn dood een sleutelrol in de loopbaan van de jonge Leclerc. “Het was Jules die eerst Nicholas Todt (zijn manager, red.) en later Ferrari overhaalde me een kans te geven”, vertelt Leclerc, die via de Ferrari Driver Academy uiteindelijk de Formule 1 bereikt. Zijn eerste bezoek aan de Scuderia’s thuisbasis in Maranello, brengt hij echter al jaren eerder, in het spoor van Bianchi. “De eerste keer dat ik in Maranello was, was ik met Jules meegereden vanuit Nice. Hij ging de fabriek in en ik moest in de auto blijven, maar ik zal die dag nooit vergeten.”
Na het overlijden van Bianchi, kan Leclerc onderweg naar de Formule 1 op alle mogelijke steun van Todt rekenen. Maar nog voor hij die eindbestemming bereikt, krijgt hij een nog groter verlies te verwerken. Zijn vader Hervé sterft in 2017, terwijl hij pas 54 is. Nog geen week later zit Leclerc weer achter het stuur en toont zijn vastberadenheid en karakter door de Formule 2-hoofdrace in Bakoe te winnen en zich in de sprintrace door de verraderlijke straten naar de tweede plek te knokken. Het is één van zijn zeven overwinningen in een kampioenschap dat hij redelijk makkelijk wint. Zijn eerste zege in de Formule 1 volgt amper twee jaar later, weer na een tragedie. De dag nadat Leclercs jeugdvriend Hubert op Spa-Francorchamps verongelukt, pakt hij na een lang gevecht met Lewis Hamilton de overwinning op de onvergeeflijke Belgische baan.
Lees ook: Leclerc houdt ‘gemengde gevoelens’ over aan 2022: ‘Goed seizoen, maar frustrerend’
Slag om Frankrijk
Hamilton, die op persoonlijk vlak bewust niet te close wil zijn met zijn collega’s, maar vorig jaar wel herhaaldelijk in de clinch lag met Max Verstappen, heeft niets dan goeds te zeggen over Leclerc. “Hij is nog heel jong, maar heeft al veel laten zien. Hij bevindt zich op zijn eigen pad, maar dat loopt duidelijk naar boven en hij zal alleen maar beter en beter worden”, zo prijst hij de Ferrari-rijder. Dat Leclerc nog steeds goed bevriend is met Gasly en Ocon was duidelijk te zien toen de Franse coureurs – onverwacht – races wonnen, met Gasly die dat in 2020 op Monza deed en Ocon een jaar later in Hongarije. In beide gevallen is Leclerc al vroeg uitgevallen, maar blijft tot na het vallen van de vlag op het circuit en is één van de eersten om de nieuwe winnaars te feliciteren.
Dat Ocon en Gasly hem nog altijd hoog aanslaan, is geen verrassing. “We kennen elkaar al sinds 2005”, memoreert Gasly. “We zijn samen opgegroeid en onze families gingen zelfs samen op vakantie. Ik ben wel twee jaar ouder, dus heb twee jaar eerder de stap naar de autosport gemaakt, maar we zijn altijd close gebleven. Ondanks onze drukke schema’s zien we elkaar nu ook nog buiten de races om. Ik denk dat hij net zo blij was voor mij toen ik won, als ik voor hem ben als hij wint. Al win ik natuurlijk nog liever zelf, haha!”
Ocon is zelfs nog langer bevriend met Leclerc – en is maar één jaartje ouder dan de Monegask. “Dus telkens als hij in de karts als nieuwkomer in een klasse kwam, zat ik al in mijn tweede jaar. Ik deed dan normaal gesproken mee om de titel, terwijl hij de beste rookie was. Al was Charles getalenteerd genoeg om het in sommige races tegen ons titelkandidaten op te nemen.” De eerste keer dat hun paden in de karts kruisen, loopt het overigens niet goed af. “We vochten voor het Franse kampioenschap. Ik als kampioen van de Noord-Franse klasse, hij als de Zuid-Franse kampioen. Charles lag op kop toen we de laatste bocht in gingen en ik hem probeerde in te halen, maar hij gooide de deur dicht en we crashten. Anthoine, die een paar meter achter ons reed, pakte zo de titel. Ik kon Charles wel vermoorden, maar wat ik me vooral nog kan herinneren, is dat wij en onze ouders allemaal stonden te huilen, terwijl Anthoine op het podium stond!”
‘Inchident’
Dat het hard-tegen-hard kan gaan in de karts, leert Leclerc ook wel als hij internationaal aan de slag gaat en een zekere Max Verstappen leert kennen. Hun relatie is tijdens die kartjaren, met gevoel voor understatement, verre van goed te noemen. De twee geven inmiddels zelfs toe dat ze elkaar toen haatten, en letterlijk en figuurlijk geregeld botsten. Het bekendste voorval is natuurlijk het beruchte ‘incident’ (of inchident, zoals Leclerc het in het nu nog veelbekeken YouTube-filmpje van de nasleep noemt) in 2012 tijdens de WSK-races in Val d’Argenton.
In de laatste heat geeft Leclerc Verstappen een klein tikje, waardoor de Nederlander van de racelijn schuift en Leclerc de leiding overneemt. Een bocht later slaat Verstappen terug en beukt hem van de baan, waardoor Leclerc ver terugvalt. Verstappen wint, maar wordt in zijn ereronde door een boos gebarende Leclerc van de baan geduwd, een dikke plas in. De kemphanen worden allebei gediskwalificeerd en moeten de finalerace vanuit het achterveld beginnen.
Vraag Leclerc er vandaag de dag naar, en hij zegt dat ‘het in de karts echt hij of ik was’. “We haatten elkaar toen. Het liep vaak niet al te best af als we elkaar tegenkwamen.” Inmiddels, nu ze in de Formule 1 om de titel vechten, staan Verstappen en Leclerc op goede voet met elkaar. “In de karts wilden we alleen maar winnen. We waren jong en vatten dingen anders op, werden vaak boos. Ik haatte hem ongetwijfeld net zoveel als hij mij haatte, maar we zijn nu ouder en een stuk volwassener. We respecteren elkaar en hebben allebei onze droom waargemaakt door de Formule 1 te halen.”
Titelspanning
Wat Leclerc ondertussen niet uit wil sluiten, is dat het er weer hard aan toe kan gaan als de druk in de titelstrijd oploopt. “Er is veel onderling respect, wat mooi is om te zien. Maar als er ooit nog maar vijf races te gaan zijn en we dicht bij elkaar staan in het kampioenschap, is het onvermijdelijk dat er meer spanning op komt te staan. Zo is het racen, en dat is ook waarom ik zo van deze sport hou.” Verstappen is het daarmee eens, en geniet vooralsnog ook van de onderlinge strijd. “Het voelt eigenlijk ook vrij natuurlijk om het nu in de Formule 1 op te nemen tegen jongens waar ik in de karts al mee vocht. Vooral Charles, dan ook. Het is mooi om te zien dat twee jonge jongens zoals wij om overwinningen strijden en al een aantal mooie duels hebben uitgevochten.”
“We zijn, denk ik, vanaf dat we twaalf waren met elkaar opgegroeid”, vervolgt Verstappen, “We hebben veel in de karts tegen elkaar gereden en onze weg naar de Formule 1 gevonden. Dat geldt voor veel jongens van onze generatie”, zo doelt Verstappen ook op de eerder genoemde Gasly en Ocon, maar net zo goed op Mercedes’ George Russell en McLaren-coureur Lando Norris, “Het is vooral ook mooi dat we bij topteams terecht zijn gekomen en nog steeds met elkaar kunnen vechten. Ik hoop dat dit nog lang het geval zal zijn.”
Zoals Leclerc zelf aanhaalt, zal de spanning toenemen in het geval van langdurige titelstrijd, en zeker als deze pas in de laatste race(s) wordt beslist. Dan wordt het waarschijnlijk weer wheelbangen, zien we een herhaling van de intense gevechten van eerder dit jaar – en uit de karttijd. Wat echter niet zal veranderen, is Leclercs karakter: in de auto is hij een leeuw, een nietsontziend roofdier zonder genade. Daar buiten is hij, zodra hij is afgekoeld, een zachtmoedige, stille en rustige jongen. Het perfecte uithangbord voor Ferrari en Monaco: de kroonprins met een adellijke, gepaste klasse.
