Phil Hill (81) is donderdag in een ziekenhuis in Monterey overleden. Hill werd in 1961 namens Ferrari wereldkampioen in de Formule 1. Ook slaagde hij er drie keer in de 24 uur van Le Mans – als eerste Amerikaan – en de 12 uur van Sebring te winnen. Complicaties ontstaan door de ziekte van Parkinson zijn hem fataal geworden.In een periode dat seks nog veilig was en autoracen gevaarlijk, startte Hill tussen 1958 en ’66 in 48 Grand Prix’ waarvan hij er drie wist te winnen. Grote ongelukken bleven hem bespaard. Zijn grootste succes boekte hij in ’61 toen hij achter het stuur van zijn Ferrari het WK op zijn naam schreef.

Tot op heden is geen enkele andere geboren Amerikaan daarin geslaagd. Mario Andretti werd als Amerikaans staatsburger in 1978 weliswaar de tweede Amerikaanse wereldkampioen, maar zijn wieg stond in het Italiaanse Montona. Phil Hill kreeg na zijn wereldtitel de geuzennaam ‘The Yankee Champion’ aangemeten.

Een groot feest was Hill niet gegund na het behalen van zijn titel: hij won de voorlaatste Grand Prix van het seizoen op het circuit van Monza nadat zijn Duitse teamgenoot en directe concurrent Wolfgang von Trips samen met veertien toeschouwers verongelukte. Daarop besloot Ferrari de slotrace van het seizoen in Watkins Glen te laten schieten en de festiviteiten af te gelasten.

Zo’n succesvol seizoen als in ’61 maakte Hill nooit meer mee. Als kampioen won hij zelfs nooit meer een Grand Prix. Wel eindigde hij nog verschillende keren op het podium voordat hij in ’67 op 39-jarige leeftijd een punt achter zijn loopbaan besloot te zetten.

Zijn laatste race was de BOAC zes-uursrace in het Engelse Brands Hatch. Hill deelde een Chaparral met Mike Spence, die een jaar later zou verongelukken achter het stuur van een Lotus turbine Formule 1-auto. Tegen alle verwachtingen in won het duo de race, waar veel toprijders aan meededen.

Hill wist toen nog niet dat het zijn laatste autorace zou worden. ,,Ik ben nooit officieel gestopt”, vertelde hij later. Toen de nieuwe Chaparral waarmee Hill in 1968 in de Can-Am zou gaan racen maar niet af kwam, besloot hij een punt achter zijn carrière te zetten. ,,Op een dag werd ik wakker en besefte ik: het is voorbij. Het is nu echt voorbij. Ik kon in elk geval zeggen dat ik als winnaar gestopt ben.”

,,In de 22 jaar dat ik heb geracet heb ik ongelooflijk veel geluk gehad. Ik heb geen druppeltje bloed verloren. Laat staan een bot gebroken. Misschien dat ik daar niet genoeg mijn best voor heb gedaan”, liet Hill zich eens ontvallen.

Na zijn pensioen hield Hill zich veel bezig met klassieke auto’s, waar hij een passie voor had ontwikkeld. Ook speelde hij veel piano en maakte hij muziek met andere klassieke instrumenten. Hill was tevens een graag geziene gast op festivals zoals het Goodwood Festival of Speed. Vaak kon hij de verleiding niet weerstaan om zelf nog even achter het stuur te kruipen.

Phil Hill zal herinnerd worden als een groot man en een groot kampioen. ,,Het is voorbij. Het is nu echt voorbij.”