We reizen hier per bus, waardoor het dagelijkse tochtje naar het circuit wel wat wegheeft van een schoolreisje. ’s Morgens staan we met z’n allen op de parkeerplaats van het hotel te wachten, broodjes in de tas. Daar is de bus, op naar het circuit!Vanmorgen kreeg ik spontaan de aandrang om ‘een potje met vet’ in te zetten, maar het multinationale karakter van ons reisgezelschap belet het zingen van bekende reishits voorlopig nog. De kraker ‘Van voor naar achter, van links naar rechts’ bracht andere bezwaren aan het licht. Uitgevoerd door een stuk of vijftig volwassen journalisten, waaronder een paar zwaarlijvige types, brengt dit aanmerkelijk meer deining teweeg dan wanneer het gaat om een groep uitgelaten twaalfjarige brugklassers. We zijn maar gestopt voordat de bus op zijn kant lag. De chauffeur knikte ons dankbaar toe zodra we waren gestopt. Hij was al bang dat we verder zouden gaan met 'He chauffeur, we gaan je bussie slopen.'

Ook de terugreis is een feest. Zodra hij de bus ziet naderen snelt de hotelreceptionist naar buiten om ons allemaal welkom thuis te heten. Het is alleen nog wachten op het moment dat iemand voorstelt om ons, vlak voor we er zijn, allemaal onder de stoelen te verstoppen. Bukken jongens! We doen net of ze ons achtergelaten hebben! En dan de opgeluchte blik van die vriendelijke receptionist als hij ontdekt dat zijn gasten toch echt allemaal weer heelhuids teruggekomen zijn. Fijn dat jullie er weer zijn jongens! In de lobby staat warme chocolademelk en een liga op jullie te wachten.

Ik denk dat hij ons morgen, als we voor de laatste keer van de parkeerplaats afrijden, allemaal een snoepzak meegeeft.

Mischa Bijenhof