
Een hele jonge Charles Leclerc met rechts Esteban Ocon. Foto: Motorsport Images
En dan zegt hij, na een korte pauze, blik even weg van de journalist die tegenover hem zit: “Het heeft me ook in het leven goed geholpen. Er zijn de voorbije jaren immers dingen gebeurd die me niet alleen sterker maakten, maar waarvoor je ook zelf heel sterk moet zijn.” Dingen gebeurd: noem het gerust een understatement. Zijn beste vriend, Jules Bianchi, overleed in juli 2015 na een maandenlange coma, gevolg van een verschrikkelijke crash op het Japanse Suzuka in oktober 2014. En dan was er zijn vader, Hervé, die vanaf die dag in Brignoles een andere afrit in zijn leven koos om zoontje Charles te laten racen. Hij overleed in maart 2017 na een slepende ziekte, amper 54 jaar oud. Een paar dagen later moest Charles racen in de Formule 2, in Bakoe. Hij pakte poleposition en won de race met een dominantie die vriend en vijand versteld background image deed staan. ‘Merci papa’, stond op zijn helm. Hij was nog maar negentien, een kind maar tegelijk man en gehard. Lees ook: Charles Leclerc geeft geen krimp ondanks nieuwe status van Ferrari-coureur
In de nieuwste editie van FORMULE 1, nu in de winkel of hier te bestellen, lees je alles over de opmars van Charles Leclerc in de Formule 1, zijn mentale zwakheid als jonge karter en de krachten van de familie Todt die zijn carrière zeker hebben geholpen.