Alle Formule 1-coureurs hebben één ding gemeen: racen zit in hun bloed. Sommigen zoeken na hun carrière in de koningsklasse andere uitdagingen. Anderen zijn simpelweg niet goed genoeg gevonden. Formule1.nl volgt voormalig Formule 1-coureurs die nog actief zijn in de (auto)sport. In deze aflevering: Alessandro Zanardi
Formule 1-carrière
Alessandro Zanardi rijdt in 1991 voor het eerst in de Formule 1. Na een sterk optreden in de Formule 3000, waarin hij tweede wordt achter Christian Fittipaldi, mag de Italiaan drie races rijden voor Jordan. In 1992 maakt hij opnieuw drie keer zijn opwachting. Dit keer vervangt hij de geblesseerde Fittipaldi bij Minardi. Hij weet zich echter twee keer niet te kwalificeren en één keer valt hij uit. In 1993 krijgt hij bij Team Lotus zijn eerste volwaardige racezitje. In Brazilië in dat jaar scoort hij zijn eerste en enige WK-punt in de Formule 1. In de Grand Prix van België van dat jaar maakt Zanardi in de eerste vrije training een megaklapper. Hij loopt daarbij een zware hersenschudding op en mist de rest van het seizoen en het begin van het volgende. In de Grand Prix van Australië van 1994 rijdt hij zijn voorlopig laatste Formule 1-race. Overstap
Na een jaar zoeken naar een zitje in de ChampCars, vindt Zanardi onderdak bij Chip Ganassi Racing. In zijn eerste jaar behaalt hij drie overwinningen. In de laatste ronde van het seizoen op het circuit Laguna Seca haalt de Italiaan koploper Bryan Herta op spectaculaire wijze in. Onder fans van de Champ Car-series wordt deze inhaalactie simpelweg ‘The Pass’ genoemd, omdat hij zijn rivaal in weet te halen in de ‘bocht der bochten’: Cockscrew (Te vinden op YouTube, zoekwoorden: Zanardi The Pass). Hij besluit het kampioenschap op plaats drie en wordt tevens ‘Rookie of the Year’. In zowel 1997 als 1998 domineert Zanardi het Champ Car-kampioenschap. Met in totaal twaalf overwinningen, over twee jaar, verovert de Italiaan beide keren de titel in pas zijn tweede en derde jaar. Het is voor Zanardi het hoogtepunt van zijn carriere. Na zijn niet geheel geslaagde Formule 1-carrière laat de Italiaan zien dat hij een getalenteerde autocoureur is. Terugkeer naar F1
In 1999 keert hij voor één jaar terug in de Formule 1 bij Williams. Het blijkt een matige auto en Zanardi ziet de finishvlag vaker niet dan wel. Op Monza kwalificeert hij zich nog wel als vierde, maar finisht zevende, omdat de bodemplaat van de auto los komt te zitten. Het is het laatste wapenfeit van de Italiaan in de Formule 1. Aan het eind van het jaar wordt het contract met Williams ontbonden. Het team koopt het langdurige contract af voor vier miljoen en in 2001 keert Zanardi terug naar Amerika om opnieuw in zijn geliefde Champ Car te racen. Opmerkelijk
Tijdens de Champ Car-race op de Lausitzring in 2001 raakt Alessandro Zanardi de controle over zijn auto kwijt in leidende positie. Bij het uitkomen van de pits spint zijn auto over de baan wordt vol geraakt wordt door Alex Tagliani. Zanardi verliest veel bloed, doordat delen van zijn benen letterlijk van zijn lijf zijn gescheurd door de impact. Zijn toestand is in de eerste instantie kritiek, maar de dokters weten de Italiaan te redden. Zanardi zal echter wel door het leven moeten zonder zijn benen, die niet meer te redden waren. Opgeven is echter geen optie voor de Italiaan. In 2003 mag hij op de Lausitzring in een raceauto de dertien ronden afmaken, die hij in 2001 niet meer kon rijden. In 2006 rijdt de Italiaan alweer in een Formule 1-auto. Hij voert voor BMW-Sauber een test uit. Van een racezitje is echter nooit sprake geweest. Zanardi vertelt later zelf het volgende: “Ik dacht dat ik nooit meer in een auto zou kunnen rijden. Dat ik nog heb mogen rijden in een Formule 1 auto is echt geweldig.” Hoogtepunt
Gek genoeg behaalt Zanardi een hoogtepunt van zijn carrière buiten de raceauto, maar nog wel op een racebaan. Op de Paralympische Spelen in Londen in 2012 behaalt hij namelijk een gouden medaille op het onderdeel handbiken. De finish ligt op de racebaan Brands Hatch, waar Zanardi zich als voormalig racecoureur uitermate thuis voelt. En nu?
Alessandro Zanardi is twaalf jaar na zijn crash nog steeds actief in de sportwereld. Na zijn gouden medaille handbiken op de Paralympische Spelen in Londen is hij zich meer gaan toeleggen op deze tak van sport. Het autoracen zit de Italiaan nog steeds in zijn bloed. Hij heeft zijn liefde nooit opgegeven en wil graag nog een keer aan een echte race deelnemen. Vorig jaar testte hij nog voor BMW DTM op de Nürburgring. Daarnaast bezit hij een eigen kart-lijn genaamd ‘Zanardi.’ Het Nederlandse talent Nyck de Vries werd in 2010 en 2011 kampioen in deze karts in het CIK-FIA wereldkampioenschap.
Alessandro Zanardi rijdt in 1991 voor het eerst in de Formule 1. Na een sterk optreden in de Formule 3000, waarin hij tweede wordt achter Christian Fittipaldi, mag de Italiaan drie races rijden voor Jordan. In 1992 maakt hij opnieuw drie keer zijn opwachting. Dit keer vervangt hij de geblesseerde Fittipaldi bij Minardi. Hij weet zich echter twee keer niet te kwalificeren en één keer valt hij uit. In 1993 krijgt hij bij Team Lotus zijn eerste volwaardige racezitje. In Brazilië in dat jaar scoort hij zijn eerste en enige WK-punt in de Formule 1. In de Grand Prix van België van dat jaar maakt Zanardi in de eerste vrije training een megaklapper. Hij loopt daarbij een zware hersenschudding op en mist de rest van het seizoen en het begin van het volgende. In de Grand Prix van Australië van 1994 rijdt hij zijn voorlopig laatste Formule 1-race. Overstap
Na een jaar zoeken naar een zitje in de ChampCars, vindt Zanardi onderdak bij Chip Ganassi Racing. In zijn eerste jaar behaalt hij drie overwinningen. In de laatste ronde van het seizoen op het circuit Laguna Seca haalt de Italiaan koploper Bryan Herta op spectaculaire wijze in. Onder fans van de Champ Car-series wordt deze inhaalactie simpelweg ‘The Pass’ genoemd, omdat hij zijn rivaal in weet te halen in de ‘bocht der bochten’: Cockscrew (Te vinden op YouTube, zoekwoorden: Zanardi The Pass). Hij besluit het kampioenschap op plaats drie en wordt tevens ‘Rookie of the Year’. In zowel 1997 als 1998 domineert Zanardi het Champ Car-kampioenschap. Met in totaal twaalf overwinningen, over twee jaar, verovert de Italiaan beide keren de titel in pas zijn tweede en derde jaar. Het is voor Zanardi het hoogtepunt van zijn carriere. Na zijn niet geheel geslaagde Formule 1-carrière laat de Italiaan zien dat hij een getalenteerde autocoureur is. Terugkeer naar F1
In 1999 keert hij voor één jaar terug in de Formule 1 bij Williams. Het blijkt een matige auto en Zanardi ziet de finishvlag vaker niet dan wel. Op Monza kwalificeert hij zich nog wel als vierde, maar finisht zevende, omdat de bodemplaat van de auto los komt te zitten. Het is het laatste wapenfeit van de Italiaan in de Formule 1. Aan het eind van het jaar wordt het contract met Williams ontbonden. Het team koopt het langdurige contract af voor vier miljoen en in 2001 keert Zanardi terug naar Amerika om opnieuw in zijn geliefde Champ Car te racen. Opmerkelijk
Tijdens de Champ Car-race op de Lausitzring in 2001 raakt Alessandro Zanardi de controle over zijn auto kwijt in leidende positie. Bij het uitkomen van de pits spint zijn auto over de baan wordt vol geraakt wordt door Alex Tagliani. Zanardi verliest veel bloed, doordat delen van zijn benen letterlijk van zijn lijf zijn gescheurd door de impact. Zijn toestand is in de eerste instantie kritiek, maar de dokters weten de Italiaan te redden. Zanardi zal echter wel door het leven moeten zonder zijn benen, die niet meer te redden waren. Opgeven is echter geen optie voor de Italiaan. In 2003 mag hij op de Lausitzring in een raceauto de dertien ronden afmaken, die hij in 2001 niet meer kon rijden. In 2006 rijdt de Italiaan alweer in een Formule 1-auto. Hij voert voor BMW-Sauber een test uit. Van een racezitje is echter nooit sprake geweest. Zanardi vertelt later zelf het volgende: “Ik dacht dat ik nooit meer in een auto zou kunnen rijden. Dat ik nog heb mogen rijden in een Formule 1 auto is echt geweldig.” Hoogtepunt
Gek genoeg behaalt Zanardi een hoogtepunt van zijn carrière buiten de raceauto, maar nog wel op een racebaan. Op de Paralympische Spelen in Londen in 2012 behaalt hij namelijk een gouden medaille op het onderdeel handbiken. De finish ligt op de racebaan Brands Hatch, waar Zanardi zich als voormalig racecoureur uitermate thuis voelt. En nu?
Alessandro Zanardi is twaalf jaar na zijn crash nog steeds actief in de sportwereld. Na zijn gouden medaille handbiken op de Paralympische Spelen in Londen is hij zich meer gaan toeleggen op deze tak van sport. Het autoracen zit de Italiaan nog steeds in zijn bloed. Hij heeft zijn liefde nooit opgegeven en wil graag nog een keer aan een echte race deelnemen. Vorig jaar testte hij nog voor BMW DTM op de Nürburgring. Daarnaast bezit hij een eigen kart-lijn genaamd ‘Zanardi.’ Het Nederlandse talent Nyck de Vries werd in 2010 en 2011 kampioen in deze karts in het CIK-FIA wereldkampioenschap.
Gerelateerd nieuws
Peters mooiste plaatje: Van slangenkuil tot bijenkorf
17 augustus 2023 09:00 - Peters mooiste plaatje
Jordan 191 waarmee Michael Schumacher debuteerde gaat (opnieuw) onder de hamer
20 januari 2023 14:30 - Nieuws
Historie – Als bestaat niet: hoe rock & roll-team Jordan in 1999 net naast de titel grijpt
14 januari 2023 13:00 - Nieuws