In Turkije hebben ze inmiddels zelf ook door dat het nooit wat wordt met hun Grand Prix.

De glans is er wel vanaf. Vijf jaar geleden was ik bij de eerste Grand Prix van Turkije. Het circuit van Istanbul Park was nog maar net af en in de hele stad werd reclame gemaakt voor de race. De bezoekersaantallen waren redelijk, maar sindsdien is het bergafwaarts gegaan met de Grand Prix van Turkije.

Kosten noch moeite werden destijds gespaard om van de Grand Prix een succes te maken. Een natuurgebied moest wijken voor het nieuwe, door Hermann Tilke ontworpen circuit. Er werden snelwegen aangelegd zodat het complex makkelijk bereikbaar was, en in de directe nabijheid van Istanbul Park verrezen reusachtige resorts die zouden floreren zodra de Formule 1 in Turkije voet aan de grond zou krijgen.

Als je nu vanuit Istanbul naar het circuit rijdt valt op dat de speciale snelweg die is aangelegd, stoffig en vies is. Niet zo vreemd, want de weg houdt op bij het circuit en dat circuit wordt nu eenmaal amper gebruikt buiten het jaarlijkse Grand Prix-weekend.

De rest van de omgeving doet aan als een apocalyptisch maanlandschap. Honderden luxe villa’s zijn er gebouwd, en bijna allemaal staan ze leeg. De meeste huizen vertonen tekenen van weer, wind en vijf jaar leegstand. Het onkruid kruipt langs de muren omhoog, in het gras schittert het zonlicht in de gebroken ruiten en de verf bladdert van de kozijnen.

Als er al kozijnen in zitten. Aan de kilometerslange weg wordt de horizon getekend door geraamten van hotels en appartementencomplexen die niet zijn voltooid, en wel nooit voltooid zullen worden. Er staat al vijf jaar een half afgebouwd benzinestation waar nog nooit een liter brandstof vekocht is en in het geplande winkelcentrum heeft de wind vrij spel.

Het circuit is sinds twee jaar eigendom van Bernie Eccclestone; de FOM-baas heeft het complex vrijwel voor niks gekregen, omdat de Turken er maar wat graag vanaf wilden. Vorig jaar werden de tribunes bespannen met zeildoek, zodat het niet zo opviel dat er geen toeschouwers waren. En dit jaar is er in Istanbul – een fantastische, bruisende stad – nauwelijks nog iets te merken van het evenement dat de zelfbenoemde ’brug tussen Europa en Azië’ op de kaart moest zetten.

Misschien was het beter geweest om dat natuurgebied met rust te laten.

Istanbul heeft de Formule 1 helemaal niet nodig.