Een gerespecteerd coureur en bekende Indycar-naam, gesetteld in de Verenigde Staten en inmiddels zelfs een getrouwd man: Rinus ‘VeeKay’ van Kalmthout (23) groeit als coureur én mens. Voor onze FORMULE 1 Seizoensgids 2024 spraken we uitgebreid met de Nederlander over méér dan racen: tijd voor een inkijk in het leven van Van Kalmthout op en naast de baan in wat zijn vijfde Indycar-seizoen is. Dat begon onlangs met een tiende plek in de openingsrace.
Uit: FORMULE 1 Seizoengids 2024 (nog in de winkel of hier online te bestellen!)
Een peinzende blik. Een knikje. “We zitten niet stil.” Rinus van Kalmthout spreekt de woorden uit als de winterstop ter sprake komt, de periode waarin dit interview plaatsvindt. Of, zoals de Amerikanen zo mooi zeggen, the offseason. De Nederlander zit er warmpjes bij in zijn huis in Florida. Met ook dit jaar weer aan z’n zijde zijn vrie…pardon, vrouw: Carmen.
“Klinkt goed, hè? Vrouw.”
De grijns bij de coureur is breder dan breed; het liefdesgeluk is met bakken tegelijk van zijn gezicht te scheppen. En het doet je beseffen hoe de tijd voortschrijdt. Het jochie dat door vader Marijn werd besmet met het racevirus, en die met senior alles in het werk stelde voor het realiseren van de ‘American dream’, is een inmiddels 23-jarige man. Een getrouwd man zelfs. Het huwelijk voltrok zich in wat uiteindelijk enkele drukke afgelopen maanden werden.
Huwelijk
Stilzitten in de winter? Niets daarvan. De eerste activiteit was op de knieën gaan voor Carmen. “Spannend? Nou, zeker wel. Maar gelukkig zei ze ‘ja’ op mijn aanzoek”, vertelt hij over het moment waarop hij de vrouw van zijn dromen ten huwelijk vroeg. Beiden groeiden op in Hoofddorp, het was in die gemeente waar Van Kalmthout en zijn toekomstige echtgenote vervolgens op 5 oktober 2023 elkaar het jawoord gaven.
Leuk feitje nummer 1: burgemeester Marianne Schuurmans, die de eer had het stel te trouwen, is naar verluidt zelf een groot racefan.
Leuk feitje nummer 2: de huwelijksvoltrekking vond plaats op een datum waarop al eens eerder een Rinus van Kalmthout trouwde. De opa van de coureur trad namelijk op 5 oktober, maar dan 77 jaar eerder in 1946, in het huwelijk met oma Mies.
‘Buiten het feit dat ze nu mijn vrouw is, is Carmen ook gewoon echt mijn beste vriend’
Rinus van Kalmthout
Ook vierde de coureur deze winter nog de zestigste verjaardag van zijn vader en was er met zijn team Ed Carpenter Racing al de eerste test met het oog op het nieuwe seizoen. Veel tijd om in zijn vaderland door te brengen, had Van Kalmthout dan ook niet.
Over bijzondere data en mijlpalen gesproken: die waren er de afgelopen maanden nog meer. Zo was het op 9 november 2023 al weer tien jaar geleden dat Van Kalmthout als Nederlands kampioen karten een ticket verdiende voor het WK in New Orleans. Het is wat hij ‘het begin van de carrière in de Verenigde Staten’ noemt.
Tekst gaat door onder de foto
Maandje Nederland
“Ik ben een maandje in Nederland geweest, van half september tot half oktober.” In die tijd vond ook de huwelijksvoltrekking plaats. “En daarna ben ik met oud en nieuw nog naar Curaçao geweest. Dat tellen we ook als Nederland.”
Of hij zijn vaderland mist? “In sommige dingen wel, ja. Neem de gezelligheid. Dat woord, dat begrip, kun je nauwelijks goed vertalen in het Engels. Dus dat. Maar natuurlijk ook familie, vrienden. Ik zou ze graag vaker zien. Maar je weet dat het nu eenmaal niet zo gemakkelijk kan, ik heb hier mijn carrière, het team, mijn thuis. Het bevalt, het is superleuk; we zijn gelukkig.”
En anders hebben ze altijd nog elkaar. “Carmen staat altijd achter me en begrijpt me. Zij doet ook aan topsport, aan boksen. Daardoor kunnen we elkaar ook goed helpen bij dingen waar we als sporters tegenaan lopen. En onze leefstijl gaat goed samen. Bovendien is ze, buiten het feit dat ze nu mijn vrouw is, ook gewoon echt mijn beste vriend.”
‘Land of the free’
De Verenigde Staten. Land of the free, home of the brave. Aldus het volkslied. Maar voor Van Kalmthout nog zoveel meer. Hij kwam er als jongen, werd er een man. En ja, dat heeft alles te maken met zijn raceloopbaan. Maar als mens ontwikkelde hij zich net zo goed. “Het leven gaat volop door; je wordt ouder”, zegt hij. “Al ben ik natuurlijk nog steeds hartstikke jong, haha.”
Hij vervolgt: “Met ouder bedoel ik dan ook vooral ‘wijzer’, je doet meer ervaring op. Als persoon heeft mijn tijd in Amerika me wel veranderd: ik ben zelfstandiger, onafhankelijker ook. Op een hele mooie en goede manier ben ik hier volwassen geworden.”
Teamleider
De Indycar-winterstop verliep voor Van Kalmthout zowel op als naast de baan prima, hij tankte energie. “Je hebt naast alle drukte weer eens even tijd voor jezelf, het is best lekker na een seizoen eventjes afstand te kunnen nemen van racen. Maar niet te lang, want op een gegeven moment jeuken je handen om weer te beginnen. Gelukkig rijd je nog wel in de simulator, ben je toch even bezig.”
De ontwikkeling van Van Kalmthout als mens kan hoe dan ook niet los worden gezien van zijn ontwikkeling als coureur. Van veelbelovend talent naar succesvolle rookie, tot racewinnaar en gerespecteerd en ervaren teamleider. Want zo mag hij je hem met een handvol dienstjaren bij Ed Carpenter Racing wel betitelen. “Ik voel me inmiddels ook een teamleider”, klinkt het niet voor niets.
Hij stapte deze winter vaak in het vliegtuig richting het team, een paar uur verderop. “Dan ga je er een hele week naartoe, van maandag tot vrijdag. Zo kun je onderdeel van het team zijn in de voorbereiding op het seizoen. Ik heb inmiddels ervaring met wat nodig is in Indycar, met wat ik wil. En zo wil ik het team vooruithelpen.”
Ter illustratie van zijn toegevoegde waarde voor ECR: Van Kalmthout is met zijn 23 jaar al een ervaren coureur binnen het team. Christian Rasmussen, zijn nieuwe teamgenoot, is ook 23 jaar. Maar hij komt op die leeftijd binnen als een rookie. Van Kalmthout voorziet een goede match. “Qua rijstijl en mindset zijn we vergelijkbaar. Ook op de simulator zie je dat al. We hebben veel en goed samengewerkt, onze feedback is als een kopie van elkaar. Dat ziet er goed uit.”
Zelfkritisch is hij op zijn eigen kwaliteiten. “Ik zou graag meer uit mijn kwalificaties willen halen. Ik ben vaak iets beter qua racepace. Dus als ik elke keer twee, drie plaatsen verder naar voren kan kwalificeren, help ik mezelf daar mee. Daar steek ik ook tijd in, om perfecte rondes aan elkaar te knopen.”
Revanche
Zo blijft hij zich altijd ontwikkelen, net als het team overigens. Van Kalmthout is de eerste om te erkennen dat het afgelopen jaar sportief gezien niet zo liep als gehoopt. In de nummer 21-wagen eindigde de Nederlander slechts tweemaal in de top-10. Het leverde in de eindstand van de titelstrijd een veertiende plek op. Een auto die niet in balans was, wisselingen in het team en veel pech – het zat hem niet mee.
“Het was een tegenvallend seizoen, dat klopt. Maar gelukkig wel met een goed einde. In de laatste twee races had ik mijn beste kwalificatie (op een regulier circuit, red.) én beste finish van het seizoen. Dus dat was mooi om mee af te sluiten.”
Op naar sportieve wraak dus, zou je zeggen. Maar met een hybride motor die halverwege dit jaar zijn intrede doet, kan dat nog wel eens lastig worden. “Veel topteams konden er al snel veel mee testen. Wij niet, op papier sta je daardoor dan al op achterstand. Maar we werken hard en houden vertrouwen. Ik geloof nog steeds in overwinningen.”
Indy 500
Aan positivisme geen gebrek. En wie weet, misschien zit er dit seizoen dat gedroomde succes in de Indy 500 in. Hij hoopt na Arie Luyendijk nog altijd de tweede Nederlander te worden die de legendarische wedstrijd op zijn naam weet te schrijven. Het team en Van Kalmthout gedijen steevast goed in Indianapolis. “We zijn altijd snel in de strijd om pole position”, knikt hij.
Afgelopen seizoen startte de Nederlander als tweede. Van Kalmthout was daarna goed onderweg, maar na bijna honderd rondjes kostte een foutje hem de kop. Hij kreeg een drive-through-penalty en viel terug naar een plek achter in de top-20. Uiteindelijk kon hij zich nog terugvechten om als tiende te finishen.
De Indy 500 is hoe dan ook een hoogtepunt op de kalender. En niet alleen op, maar ook naast de baan is het voor Van Kalmthout en zijn monteurs een hele belevenis. De teamspirit bij Ed Carpenter Racing is sowieso goed, blijkt uit een voorbeeld dat de coureur geeft met betrekking tot de legendarische race.
“Ik heb bijvoorbeeld met mijn engineer zo’n goede band dat als ik in Indianapolis ben, ik bij hem thuis logeer. Dan schaken we bijvoorbeeld veel, al ben ik daar minder goed in dan in racen: hij maakt me vaak in. Maar we zijn wel echt goede vrienden geworden na een lange tijd samenwerken.”
Op en naast de baan
Het is die samenwerking die hopelijk voor de coureur en het team leidt tot succes in een van de achttien races komend seizoen. Dat zijn er overigens zes minder dan in de Formule 1, waarin het vaak gaat over de volle racekalender. In Indycar speelt een dergelijke discussie niet. “Het scheelt natuurlijk wel dat wij niet de hele wereld over reizen”, weet Van Kalmthout.
Desondanks aan hectiek geen gebrek. “Het seizoen begint redelijk rustig met Sint-Petersburg, dan even een kleine break en dan wordt het druk rond de Indy 500. April, mei, juni; dan is het echt even knallen. Maar ik geniet er altijd van. Je komt daardoor in een hele goede flow.”
Dat laatste is ook waar de Formule 1 als raceklasse in zit met betrekking tot de populariteit in de Verenigde Staten. Die is al jaren groeiende. Volgens Van Kalmthout – ‘ik probeer F1 te kijken wanneer dat kan, dus ik volg het wel’ – kunnen beide klassen prima naast elkaar bestaan in Amerika.
“Formule 1 spreekt een andere doelgroep aan in dit land. In Indycar heb je voor 200 dollar al een paddockkaart, loop je tussen de auto’s rond. Dus daardoor is het al snel een stuk toegankelijker voor mensen die niet het geld hebben voor een Formule 1-kaartje. Dat F1 steeds meer naar Amerika komt, betekent niet dat ze onze fans overnemen.”
‘Meer spanning’
Formule 1 en Indycar hebben op en naast de baan volgens Van Kalmthout zowel verschillen als overeenkomst , meent hij. “Als je de marketing ziet van Formule 1, dat is wel even wat anders dan die van Indycar. Ik was bijvoorbeeld in Las Vegas, althans in de buurt daarvan toen de Formule 1 Grand Prix er was. Al op het vliegveld is het dan één en al Formule 1. En alles in de buurt ook; je kunt er niet omheen. Dat is bij Indycar niet zo, daar mist dat toch een beetje.”
En vice versa? “O, de Formule 1 kan ook zéker wat van Indycar leren, op en naast de baan”, zegt Van Kalmthout. “Neem alleen al die toegankelijkheid. En het racen vind ik in Indycar ook beter dan in Formule 1, als in: ‘close racen’. Er is meer spanning, het is wat racen hoort te zijn. Ik noem het een beetje Formule 1 20 jaar geleden, vind het geweldig. Ik geniet ervan.”
Het doet denken aan die aloude Amerikaanse tegeltjeswijsheid: Time flies when you’re having fun. Zoals Max Verstappen dat heeft in de Formule 1, heeft Van Kalmthout dat in de Indycar overduidelijk als mens en coureur in de VS. En die tijd, van dat kleine jochie naar getrouwd man, die is inderdaad voorbijgevlogen. Over tegeltjeswijsheden gesproken: het smaakt naar meer. “Zeker weten. Op naar een mooi jaar in het racen én daarbuiten.”
De nieuwste editie van FORMULE 1 Magazine vind je in de winkel of in je brievenbus! Met onder meer alles over de enorme machtsstrijd binnen Red Bull en hoe Max Verstappen temidden van alles zijn hoofd koel houdt. Met verder al het laatste nieuws, achtergronden, interviews, historie, techniek en meer. Haal ‘m in de winkel of bestel ‘m hieronder:
