Het afgelopen Grand Prix-seizoen was voor vijf coureurs hun debuutjaar in de Formule 1. Wij leggen ze langs de meetlat. Vandaag: Max Chilton. “Het duurde langer dan ik had verwacht om op snelheid te komen.”

Van alle nieuwkomers was Max Chilton degene van wie het minst werd verwacht. De Brit dankte zijn plaats bij Marussia aan een flinke zak sponsorgeld, dat hij mede dankzij het zakelijke netwerk van zijn vader bijeen wist te krijgen. In zijn thuisland werd Chilton door sommige critici daarom spottend ‘BACS Chilton’ genoemd, waarbij BACS het Britse equivalent voor internetbankieren is. Een paydriver dus. Maar wie Chilton op voorhand afschreef als een laagvlieger, gaat toch voorbij aan de resultaten die de Brit liet zien in de GP2. In 2012 eindigde Chilton in die klasse als vierde, waarmee hij voor Giedo van der Garde en maar net achter Esteban Gutierrez eindigde. Chiltons scoorde zijn twee overwinningen in de GP2 bovendien allebei in de hoofdraces op zaterdag, wat toch wel enig talent verraadt.

 Testervaring

“Die twee zeges in Singapore en Hongarije hebben mijn hele carrière een boost gegeven”, vertelt Chilton als we hem spreken in het motorhome van Marussia. “Ineens werd er op me gelet.” Bijvoorbeeld door Marussia, dat hem aan het eind van 2012 een aantal vrije trainingen liet rijden. “Mijn eerste twee seizoenen in de GP2 waren moeilijk”, zegt Chilton. “Eerst reed ik bij Ocean, geen erg goed team, en daarna bij Carlin, dat nieuw was in de GP2. Maar in mijn tweede jaar bij Carlin klopte ineens alles.”

De stap naar de Formule 1 bleek lastiger dan gedacht. “In het begin had ik het moeilijk”, geeft Chilton toe. “Vergeleken met lagere klassen moet je in een Formule 1-auto heel veel dingen tegelijk kunnen. Alle knopjes op het stuur, pitstopstrategie, noem maar op.” Bovendien had Chilton in de Fransman Jules Bianchi een teamgenoot die door velen hoog aangeschreven werd. “Dat was zowel een vloek als een zegen. Jules kwam laat bij het team en testte maar twee dagen, maar wat iedereen leek te zijn vergeten is dat hij al veel meer testervaring had bij andere teams. Men ging er dus vanuit dat ik hem, omdat ik wél alle wintertests voor Marussia heb kunnen doen, de baas zou zijn.”

Raket

Dat viel tegen: in de eerste seizoenhelft was Chilton geen partij voor Bianchi. “Ik heb me voorgenomen niet teveel op Jules te letten en mijn eigen rijstijl te verbeteren. Dat werkte: tegen het eind van het seizoen kon ik hem steeds vaker bijbenen en soms zelfs voorblijven.” Het seizoen werd zelfs afgesloten met een record: Chilton finishte in zijn debuutjaar al zijn negentien Grands Prix.

Neemt niet weg dat Jules Bianchi over het hele seizoen een betere indruk heeft achtergelaten dan Chilton. Liever hadden we de Brit af en toe op, of desnoods over de limiet zien gaan in een poging meer snelheid uit zijn auto te persen. Nu wekte het toch en wat al te gereserveerde indruk. Wat Chilton ook niet hielp was dat de Marussia MR02 bepaald niet als een raket van de startlijn kwam. Volgens de coureurs was de elektronica daar debet aan, maar waar Jules Bianchi nog wel eens een paar plekken wist te winnen bij de start, zagen we Chilton vrijwel altijd als hekkensluiter de eerste bocht induiken. Een plek die hij doorgaans met succes wist vast te houden. Tegen het eind van het seizoen was het verschil met Bianchi weliswaar kleiner, maar zijn teamgenoot in de race voorblijven, zoals Chilton het zich herinnert, lukte slechts een enkele keer en dan ook nog vooral door een afwijkende pitstopstrategie.

Komend seizoen

De kans is groot dat Max Chilton er in 2014 opnieuw bij is. Zelf zegt hij dolgraag bij Marussia te willen blijven, wat een verkapte manier is om toe te geven dat andere teams niet in de rij staan voor de Brit. Zolang hij zijn sponsoring op orde krijgt is Max Chilton een aantrekkelijke, betrouwbare coureur. Maar de oorlog win je er niet mee. Laat staan een Grand Prix.

 

Aantal races: 19
WK-punten: 0
Beste kwalificatie: 16e
Beste klassering: 14e
Kwalificatieduel met teamgenoot:  Bianchi 17 – Chilton 2
Ons eindcijfer: 5,89