Als beide titels al vergeven zijn, staat een slotrace vaak in het teken van afscheid nemen. Zo ook de Grand Prix van Australië van 1995. De Formule 1 zegt het stoere stratencircuit in Adelaide vaarwel, want vanaf 1996 wordt er in Melbourne geracet. Kampioen Michael Schumacher rijdt ondertussen zijn laatste race voor Benetton, David Coulthard stapt voor het laatst in bij Williams en Jean Alesi en Gerhard Berger nemen afscheid van Ferrari.
Afscheid neemt de Formule 1 ondertussen helaas ook bijna van Mika Häkkinen. Als zijn achterband klapt, maakt de McLaren-coureur met meer dan tweehonderd kilometer per uur een misselijkmakende klapper in de eerste kwalificatie. De Fin is buiten bewustzijn en er wordt gevreesd voor zijn leven. Door kordaat optreden van FIA-dokter Sid Watkins en zijn team – die ter plaatse een incisie in Häkkinens keel maken en hem intuberen, zodat hij ondanks zijn letsel kan blijven ademen – wordt Häkkinens leven gered. Hij wordt echter wel kunstmatig in coma gebracht, maar wonder boven wonder herstelt Häkkinen razendsnel: hij doet nog dezelfde nacht zijn ogen weer open en mag de maandag na de race zelfs al van de intensive care af. Hoewel hem over de winter een lange revalidatie wacht, staat de Fin in 1996 gewoon weer op de grid voor de seizoensopener in Australië, maar dan dus in Melbourne!
De laatste race in Adelaide wordt, wellicht enigszins toepasselijk, een afvalrace. Na een goede start vanaf P2 ligt Coulthard op pole, maar diezelfde Coulthard is ook gelijk de eerste uitvaller onder de mannen vooraan. Na negentien ronden duikt de Schot iets te letterlijk de pits in, waarbij hij de muur raakt en zijn wielophanging stuk maakt. Kampioen Schumacher en zijn Ferrari-voorganger Alesi vallen een paar ronden later uit. Nadat ze elkaar raken op het eind van het rechte stuk, blijken hun bolides ondanks een extra stop niet meer te repareren.
Hill ligt ondertussen ruim op kop, terwijl achter hem ook Berger (motorpech), Heinz-Harald Frenzten (versnellingsbak), Johnny Herbert (hydraulica) en Eddie Irvine (tevens motorpech) nog uitvallen. Ligier-coureur Olivier Panis schuift daardoor door naar de tweede stek en de derde plaats gaat verrassend genoeg naar de slechts twee races eerder bij Arrows teruggekeerde Gianni Morbidelli. Mark Blundell wordt vierde voor McLaren, terwijl Mika Salo zijn en Tyrrells puntentotaal op vijf brengt met een vijfde plek. Het laatste puntje gaat naar Pedro Lamy en Minardi, dat de eerste puntenfinish van het jaar viert als een overwinning. Uiteindelijk komen er maar acht coureurs aan de finish in de race die door Hill met twee ronden voorsprong op nummer twee Panis wordt gewonnen.
Wat speelt er nog meer?Dat de Formule 1 Adelaide na elf jaar inruilt voor Melbourne, komt omdat laatstgenoemde stad de commerciële uitbater Bernie Ecclestone meer geld heeft geboden. Adelaide breekt nog wel een record tijdens haar laatste race: 210.000 toeschouwers komen op de Grand Prix af. Het is – waar het alleen de zondag betreft, en niet het hele raceweekend – een record dat blijft staan tot er in het jaar 2000 een kwart miljoen fans naar de Grand Prix van Amerika op Indianapolis komen. En Verstappen?
Voor het raceweekend in Australië koppen enkele Nederlandse kranten dat Jos Verstappen onder de pannen is voor 1996. De jongeling zou getekend hebben bij Arrows. Niets blijkt echter minder waar: het kamp Verstappen is er nog niet uit met het team van Jackie Oliver en zit daarnaast ook nog altijd met Ligier om de tafel.
Tijdens de test die twee weken na de seizoensfinale wordt gehouden in Estoril, rijdt Verstappen vier dagen voor Arrows. Het is dan duidelijk dat zijn keuze op dat team gevallen is, maar het wordt toch weer een lange winter voor de Limburger: uiteindelijk is de deal tussen Arrows en Verstappen pas in februari van 1996 definitief rond.
(Foto: Verstappen in 1996 in de Arrows FA17)
