Formule 1 gaat deze winter weer even twintig jaar terug in de tijd en blikt terug op 1996. In dit eerste deel: de Grand Prix van Australië, de openingsrace van het jaar.
De race
Nadat de Grand Prix van Australië van 1995 de laatste van dat jaar én de laatste in Adelaide was, is de editie van 1996 de eerste van het nieuwe seizoen én de eerste in Melbourne, dat het stokje van Adelaide na elf jaar heeft overgenomen.
Net als vier maanden eerder in Adelaide, is het Williams-coureur Damon Hill die wint, maar om te beginnen begint de race met een klap. Jordan-rijder Martin Brundle crasht na contact in de middenmoot enorm hard van de baan af. Het gaat gepaard met enkele salto’s, maar daar zit gelukkig geen
mortale bij. Brundle doorstaat de klapper ongeschonden en doet bij de herstart zelfs weer mee in de reserveauto. Ook dan gaat het echter mis voor Brundle, al is zijn volgende botsing lang niet zo spectaculair.
Het grootste deel van de race rijdt Villeneuve voor Hill.
Vooraan het veld is het nieuwkomer Jacques Villeneuve, vanaf pole, die teamgenoot Hill bij de start achter zich weet te houden. Indycar-kampioen en Indy 500-winnaar Villeneuve is een indrukwekkende zege bij zijn Formule 1-debuut echter niet gegeven. Nadat Hill door de pitstops kort voor Villeneuve is gekomen, rekent de Canadees in ronde 33 van de 58 snel met hem af met een stoutmoedige uitremactie. Hill lijkt echter sneller, zeker als duidelijk wordt dat Villeneuve’s Williams – Renault olie lekt. Williams maant Villeneuve uit voorzorg het rustiger aan te doen en Hill er langs te laten, waarna de Brit dus wint. “Het was een leuk gevecht met Jacques en ik denk dat dit wel laat zien dat er dit jaar een spannende strijd tussen ons te verwachten valt. Vooralsnog ben ik echter blij bovenaan in het kampioenschap te staan”, jubelt Hill. Ook zijn teamgenoot is – ondanks het mislopen van de zege – overwegend tevreden: “Tot vijf ronden voor het einde was ik heel blij, maar het liep wat teleurstellend af, al is tweede worden in je debuutrace alsnog geweldig.”
Schumacher rijdt zijn eerste race voor Ferrari, maar haalt de finish niet.
Minder happy is titelverdediger Michael Schumacher. Hij heeft de overstap van Benetton – waarmee hij in 1994 en 1995 kampioen werd – naar Ferrari gemaakt. Schumacher moet de Scuderia het langverwachte titelsucces brengen dat al sinds 1979 uitblijft, maar kent een valse start. Nadat teamgenoot Eddie Irvine hem in de kwalificatie verslaat in de strijd om P3, volgens Schumacher omdat hijzelf daarin in de reserveauto moet rijden, valt Schumacher in de race na 33 ronden uit met een remprobleem. “We wisten dat er betrouwbaarheidsproblemen zouden kunnen opsteken, maar ondanks dat ging het niet slecht”, blijft Schumacher ondanks zijn uitvallen en Ferrari’s behoorlijke achterstand op Williams positief.
Na Villeneuve’s probleem wint Hill. Irvine finisht als derde voor Ferrari.
Irvine wordt vervolgens derde, voor Gerhard Berger, die na Schumachers komst naar Ferrari samen met Jean Alesi de overstap heeft gemaakt naar Schumachers oude team Benetton. Mika Häkkinen finisht als vijfde voor McLaren. Het beste nieuws voor de Fin is echter dat hij – slechts vier maanden na zijn vreselijke ongeluk in Adelaide, waar hij bijna het leven liet – weer ‘gewoon’ mee kan doen. De zesde plaats, goed voor het laatste puntje, gaat naar Tyrrell-coureur Mika Salo. David Coulthard, die door de komst van Villeneuve naar Williams de wijk naar McLaren heeft moeten nemen, valt uit, net als Alesi.
Wat speelt er nog meer?
Het Albert Park-circuit in Melbourne is nieuw op de kalender.
Behalve het circuit en de nieuwe gezichten bij veel topteams, is er ook het een en ander nieuw aan de Formule 1 zelf. Zo zijn er niet langer twee kwalificatiesessies – op vrijdag en zaterdag – maar nog maar één, op zaterdagmiddag. Daar komt de introductie van de 107-procentregel bij, die stipuleert dat een coureur in de kwalificatie binnen 107 procent van de tijd van de snelste moet zitten om mee te doen. Dit om het niveau op peil te houden, al zijn er door het eind 1995 verdwijnen van Pacific (en eerder Simtek) al minder achterhoedeteams. De 107 procent lijkt vooral een horde voor de kleine Italiaanse renstallen Minardi en Forti-Corse. Een andere verandering is de introductie van hoge cockpitranden, om het hoofd van coureurs beter te beschermen tegen botsingen en zijwaartse krachten.
Op het gebied van banden en motoren, is er ook nieuws. Zo denkt het Japanse Bridgestone erover in 1997 mee te gaan doen en de monopolie van Goodyear te doorbreken. Het eveneens Japanse Honda denkt verder over een volwaardige rentree als motorleverancier, al doet het al min of meer mee via dochteronderneming Mugen-Honda, dat Ligier levert.
Het Franse DAMS trekt ondertussen de stekker uit haar Formule 1-project, waarbij de Nederlander Jan Lammers de beoogde coureur voor het team was. “Jammer, maar zeker was het allemaal allerminst”, erkent de 39-jarige Lammers, die nog altijd een comeback nastreeft.
Verstappen met Arrows-teambaas Jackie Oliver en teamgenoot Ricardo Rosset.
Er is pas laat duidelijkheid voor Jos Verstappen. Waar hij eind 1995 nog aan zowel Ligier als Arrows wordt gekoppeld, is het begin 1996 duidelijk dat alleen dat laatste team nog een optie is. Het team en de coureur willen graag met elkaar in zee, maar teambaas Jackie Oliver laat Verstappen in de wachtkamer zitten in een poging zoveel mogelijk sponsorgeld los te krijgen.
Pas op 14 februari, een kleine maand voor de race in Australië, wordt Verstappen officieel bevestigd. Veel tijd om er weer in te komen tijdens de weinige resterende testdagen heeft Verstappen niet. De 24-jarige Nederlander bewijst in Australië echter dat het stilzitten hem niet trager heeft gemaakt. Ondanks de gebrekkige Hart-motor achterin de Arrows, kwalificeert Verstappen zich als twaalfde. En dat is met een spin in een snel rondje, wat hem naar eigen zeggen een plekje bij de eerste tien heeft gekost.
Verstappen begint de race voortvarend en jaagt op Heinz-Harald Frentzen, de uiteindelijke nummer acht. “Ik was sneller, maar kwam er niet langs.” Verstappen wordt daarom naar binnen geroepen voor een stop, maar de alternatieve strategie betaalt zich wegens motorpecht niet uit: na zestien rondjes zit het er op voor Verstappen. “Het was ineens over en uit. Jammer, want een goed resultaat was mogelijk geweest. Ik hoop dat we deze lijn in Brazilië en Argentinië kunnen doortrekken, maar we moeten dit jaar oppassen dat de ontwikkeling niet stagneert”, spreekt Verstappen, zo blijkt later, profetische woorden.
