Dit jaar koos [schuin}FORMULE 1 RaceReport{schuin] voor het Aziatische deel van Istanboel. Voorlopig naar grote tevredenheid. Maar waar blijft het publiek?De Grand Prix van Turkije heeft een groot minpunt en dat is de Bosporus. Er gaan twee bruggen over die rivier, die de Zwarte zee met de Zee van Marmara verbindt. Die staan elke dag steevast vol, zodat een ritje van het circuit naar het Europese deel van Istanboel in plaats van drie kwartier soms bijna drie uur duurt.

FORMULE 1 RaceReport besloot daarom dit jaar aan de Aziatische kant van de stad te logeren. Wie via het Europese deel de brug oversteekt krijgt het idee dat al het moois dat de stad te bieden heeft verdwijnt bij het passeren van de Bosporus. Aan weerszijden van de snelweg waar de brug op uitkomt, is het op het eerste oog bepaald geen fraai plaatje. Maar ja, dat is het langs de Ringweg Amsterdam ook niet.

Eenmaal van de grote weg af blijkt dat ‘onze’ wijk juist heel gezellig is. Op vrijdagavond was er een groot feest, waar op het plein aan de over van de rivier door honderden mensen gedanst werd. Niet slecht. De overvolle, te dure toeristenstraten rond de blauwe moskee en andere publiekstrekkers aan de Europese kant vind je hier niet. Wel stratenvol gezellige terrasjes, markten en fraaie moskeeën.

En, zo ontdekten we, een haven waar elk half uur veerponten vertrekken naar de overkant. Niks gedrang op de overvolle brug, maar voor een habbekrats (ongeveer 70 cent) op een gezellig deinend bootje dat er zo te zien al heel wat dienstjaren op heeft zitten. En in plaats van scheldende en toeterende automobilisten komt er een meneer met een dienblad vol glazen zoete thee langs. Die brug hebben wij helemaal niet nodig.

Op de weg naar het circuit was het vanmorgen trouwens ook opvallend rustig. Twee jaar geleden, tijdens de eerste editie van de Turkse Grand Prix, draaide het hier nog uit op een complete chaos toen het verkeer vastliep en fans de race dreigden te missen. Dit jaar is de belangstelling nihil. Maar of we daar nu blij mee moeten zijn…